Arkadaşlarıyla konsere gitmek üzere buluşacak olan kızım, nihayet hazırlandı ve az önce evden çıktı.
Ne giyeceğim, hangi çorap, hangi ayakkabı, üstüne mont mu giysem diyerek fırtına gibi esti evin içinde. Biz de böyle miydik acaba?
O ev içi fırtınadan sonra, sahile doğru yaptığı yürüyüşten az önce gelmiş olan bir annenin denize bakarak ve soğuk havayla üşüyerek edindiği sakinlikten eser kalmış mıdır ne dersiniz?
Barış Bıçakçı'nın son kitabı "Dünyaya Yeni Gelen Okurlar İçin"i keyifle okudum.
Kitabın türü konusunda ısrarcı değilseniz, roman da, şiir kitabı da, öykü de sayabilirsiniz bu metni. Her ne olursa olsun, edebi bir lezzet alarak okunacağı kesin bence.
Günün geleceğe yatırımı, 2025 yılı duvar takvimini ve ajandasını almam oldu. Bu sabah birden aklım başıma geldi, sordum kendime yeni yıla az kaldı hani ajanda, takvim?
Eskiden, aman takvimde şu ressamın resimleri olsun, yok ajanda böyle yarayışlı olsun diye didik didik ederdim. Bu defa en az gösterişli olanlarını aldım, bitti gitti.
Nasılsa yılların iyiliği zorluğu duvara asılı takvimin süsüne püsüne bakmıyor, hayat bildiğini okuyor.
Dünkü havanın yağmuru gitti, soğuğu kaldı geride.
bugün hava nasıl ışıl ışıldı değil mi? Sanki dün esip gürleyen o değil gibi!
YanıtlaSilben ne zamandır ajanda kullanmıyor, telefonun takvimini kullanıyorum .
Ben de ajandamı bu yıl Amersfoort'dan aldım, pek güzel çiçekli, miçekli :) Masa takvimimde kuşlar var, Dost Kitabevi'nden. Duvar takvimi için Nesin Vakfı'nı bekliyorum, gidebilirsem Ankara Kitap Fuarı'ndan yoksa netten alırım...
YanıtlaSil