12 Haziran Pazartesi

Annemin küçük teyzesi, aslında hepimizin sevgili H. teyzesi "evladım boşa oturma, boşa çalış" derdi; boş boş oturma bunalırsın, boş iş bile olsa bir şeylerle meşgul olmak iyidir anlamında. 

Ben de bu sabah H. teyzemin sözünü tuttum ve balkonun seramiklerinin duvarla birleşen bölümünün  (süpürgelik mi deniyor oraya?) geçen iki kıştan sonra toz tutup kararmış  suratlarını fırçalayarak temizledim, ağarttım. Aferin bana!

Yaptığım bir diğer iş pek de boş iş sayılmaz, kızımın odasının perdelerini yıkadım, astım. Bir aferin daha hak edeceğim, aynı işlemi kendi odam için de uygulayınca. Neyse ki diğer odalarda stor, jaluzi filan var da tüm haftayı perde yıkayarak geçirmeyeceğim.

Bunca temizlik faaliyetinin üzerine kendime çeki düzen vermemek olmazdı. Akşamüstü saçımı boyattım, kuaförün zam furyasına katılmış olmakta bir an bile gecikmediğini de bizzat deneyimledim. Aldık başımızı gidiyoruz, bakalım nereye kadar?

Biraz tonu düşük bir yazı oldu, değil mi? Hah, işte bu noktada bugün açmaya başlamış nar çiçekleri imdada yetişiyor, umarım.

Bir de nar çiçeklerinin altına  bir Peru şarkısı sakladım. Şarkıyı kaç senedir değişik yorumlarını keyifle dinlediğim Isaac et Nora söylüyor, seveceksiniz. 

Şarkının aslını merak eden olursa, şuraya bir tık rica edeyim. 

11 Haziran Pazar

Bu sabah uzun zamandır yapmadığım şeyi yaptım, sabah erken yürüyüşe çıktım.  Sabah sessizliğinde yürümenin ne  kadar keyifli olduğunu hatırladım. Sokakları kediler, martılar, kargalar ve köpek gezdiren az sayıda insanla paylaştım. 

Arka sokaklardan dolaşıp, annemin siparişi nedeniyle Şaşkınbakkal'daki simitçiden simit almak üzere caddeye çıktığımda şaştım kaldım, bütün cadde trafiğe kapalıydı. 

Meğer bugün yaklaşık üç bin kişinin katılmasının beklendiği 21 km ve 10 km koşular yapılacakmış. Eve doğru dönerken  trafiğin Suadiye tren istasyonundan itibaren kesik olduğunu gördüm. 

Sonrasını bilemiyorum, çünkü o sırada saat henüz 9'u biraz geçmişti.

Günün kalanında bir iki telefon konuşması, çocuklarla haberleşme, teyzemin sağlık gelişmelerini takip etme, yemek yapma, dünkü filmi tamamlama faaliyetleriyle geçti.

Korsaj'ın  gerçek hayatta olandan farklı ve oldukça depresif olan sonu beni düşüncelere boğdu. Pazar gününün  getirdiği melankolik ruh halini katmerledi biraz da...

Sabah yürüyüşünden, senenin ilk çiçek açmış beyaz manolyası,

10 Haziran Cumartesi

Bilmiyorum bana mı öyle geldi fakat bugün bloglarda dal kıpırdamadı diyebilirim. Belki de yaz geliyor ilgiler başka yönlere dağıldı, belki uzun zamandır kaygılıydık ve şimdi "amann bırak yürüsün rahvan" deniliyordur, yazıyorum işte öylesine...

Bugün yeni çamaşır makinesi teşrif ettiler;  kendilerini bekleme salonuna aldık, eskisini merasimle uğurladık, garibim kim bilir nereye gitti?  İki saat sonra yenisini kurmak üzere servis elemanı geldi, işini çabuk çabuk yaptı, makineyi tanıttı, bende bir ışık mı gördü nedir ya da belki tüm müşterilere benzer nezaket gösteriliyordur, siz rahat kullanırsınız dedi. 

Akşamüstü deneme seferine çıktık, pardon deneme yıkaması yaptım, şimdilik memnunum.

Makine çalışırken, İmparatoriçe Sisi'nin belirli bir yaş dönemini anlatan  "Korsaj" filmine başladım. Avusturyalıların çok sevdiği ünlü İmparatoriçeyi anlatan filmi ilgiyle izliyorum. 

Komşumun armağanı telgraf çiçeği, kışın bir ara pek keyifsizdi, şimdilerde canlanıyor, çiçek açacak mı bekliyorum.

9 Haziran Cuma

Haziran günleri yavaştan yaz mevsimi geliyor demekte... 

İğdelerden sonra ıhlamurlar da açtı, bugün bizzat gözlemlediğim üzere, sahildeki güller de coşmuş.

Pazarda da yaz havası iyice belirginleşti, gerçi henüz meyveler pahasını sürdürüyor ya, hiç değilse sebzelerde insaf izleri görülüyor.

Sabah Nuhun Gemisi'nin 31 Mayıs tarihli  Caz Akşamı yayını dinledim. Cazseverlerin ilgisini çekeceğini düşünüyorum, linkini şuraya bırakayım. 

Öğleden sonra şöyle bir yürüyüp geleyim niyetiyle yola çıktım, ayaklarım beni sahile götürdü.

Hava çok bulutluydu, fakat bu fotoğrafta nedense olduğundan fazla gri suratlı duruyor.  

8 Haziran Perşembe

Bugün kızımı evden yolculadım. Henüz memleket aşırı gitmedi karşı kıtaya geçti, babasında misafir bu gece, yolculuk yarın. Göz açıp kapayıncaya dek geçti sayılı gün, yine. Darısı yeni buluşmaların kavuşmaların başına olsun. 

Çocukların gittiği günler ev dar geliyor. Bu defa da attım kendimi sokağa, gündemin önemli işi olan çamaşır makinesi almanın peşine düştüm. 

Daha altı ay bile olmadı anneme yeni çamaşır makinesi almıştık, fiyatlar yine artmış. Şaşırdık mı? Hayır! Ama artık şaşırsak iyi olur,  bu böyle nereye kadar devam edecek acaba?

Neyse, yeni makine iki güne gelecek, kurulacak. Bugün eskisiyle çamaşır yıkamaya kalktım, aman aman, kendisini çamaşır ilgisi değil de otomobil sanmış olmalı ki, bütün banyoyu gezdi neredeyse ve sıkma sırasında tamburun vurma sesi arş-ı âlâya çıktı desem abartmış olmam. 

Sabah balkonda çay içerken kaktüs şov izledik, bizim nazlı güzel açmıştı, 

Şimdisini sorarsanız kapandı bile...

4 Haziran Pazar

Dün gece ve bu sabahki yağmurlar güzeldi, fakat güneş bulutları aralayıp ortaya çıkamayınca nem fena oldu. Haydi buyrun yine şikayet, bize de yaranılmıyor!

Bugün için anılmaya değer bir hareketim yok sanki...

Sabah Storytel'de bir süredir dinlediğim Latife Tekin'den "Sevgili Arsız Ölüm" bitti. Tilbe Saran'ın seslendirmesi muhteşemdi, metni yaşatıyordu.

Sabahtan sonraki iki saatte mutfaktaydım, mantar çorbası, fasulye kavurması ve dün Şulemden öğrendiğim usulle çilek reçeli yaptım.

Akşamüstü orta ölçekli bir mahalle turu attım, bir iki alışveriş de yürüyüşe dahil oldu. Yağmurdan sonra çiçek kokuları arşa çıkıyordu diyebilirim. Yasemenlere, iğdeler eşlik ediyordu. Ihlamurlar da yakında başlar.

Eve dönünce bir kaç video izledim, haberlere baktım filan, gün yine geçeyazdı.

Çarkıfelek de çiçek açmış, saat kaç gösteriyor mu sizce?

3 Haziran Cumartesi

Bugün canım blog teyzeleri grubumuzla -eksik kadroyla da olsak- biraradaydık. Sabah kahvaltısında buluştuk, Şulemin hazırladığı güzel sofrada ağız tadıyla sohbet ettik. 

Öğlende sevgili yazarımız Kartal Kitap Fuarında imza gününde okurlarıyla buluşurken, biz yazar arkadaşımız Elifciğimden özel imza almış olmanın sefasını sürdük.

Akşamüstü tekrar buluştuk, bu defa hedef Bostancı iskelesinden yola çıkarak adaya gitmek, deniz sefası  yapmaktı.

Burgaz'da öncelikle Sait Faik müzesini gezmeyi hedeflemiştik, ancak geç kalmışız, gelecek defaya artık dedik.

Güzel bir yürüyüşten sonra Pyrgos'ta oturmaya karar kıldık, 

Heybeliada manzarasına nazır oturduk, akşamüstünün solgun saatlerinin keyfini çıkarttık.

31 Mayıs Çarşamba

Dün akşamüstü kızımın uçağı vaktinde indi ve metroya binip eve geldiğinde aradan sadece bir buçuk saat geçmişti. 

Akşam yemeğinde annane ve Z. ablayla birlikteydik, yemek sonrası başbaşa kaldık; rutubetli havaya rağmen bu mevsimin ilk balkon oturmasının tadını çıkardık.

Sabah kahvaltı sonrası sırayla yapılması gereken işler listesi devreye girdi, doktor randevusu, alış veriş, arkadaş buluşmaları, vb. vb.

Bana düşen, boşalan bavuldan çıkan yıkanacaklarla haşır neşir olmaktı. 

Öğleden sonra kardeşim yeğenini görmeye geldi, küçük bir çay partisi çıkardık aradan.

İşte, bugün de böyle...

Bu sabah karşılama ekibinde balkonun kaktüs nüfusu da güzelim çiçeğiyle eklendi,

Akşamüstü bir günlük ömrü tamamlanmış, kapanmıştı bile...

 

29 Mayıs Pazartesi

Dün gece neden sonra uykuya daldım, sabahın köründe uyandım, internete bakmamak için biraz daha uyumaya çalıştım. 

Eh, sonunda bu kadar yeter dedim ve kalktım, fakat dayak yemiş gibiydim, kendimi nasıl kasmışsam her yanım ağrıyordu.. 

Kendime gelmek, günlük hayat rutinlerine devam etmek için bir süre çabaladım. 

Sonra dedim ki şahsıma, "yarın ağır bir misafirin gelecek, onun için hazırlık yapacaksın, haydi!"

Ve ardından nerdeyse günün saatlerinin çoğunluğunu mutfakta geçirdim.

Dün ekmek mayalamıştım, onu pişirdim. Kek ve börek özlenmiştir mutlaka, sebze yemeği olsun dedi, olsun tabii... 

Böyle böyle günün ağırlığı biraz azaldı.

Akşamüstü annemin ilacını yazdırmak ve eczaneden tedarik etmek günlük işlere eklenince, bir gün daha çuvala girdi bitti.

Yasemenler de açtı, mis kokulu beyaz çiçekler kervanına onlar da katıldı...

  

28 Mayıs Pazar

Dün gece annemde oturmuş  televizyona bakarken, bir yandan da Cannes festivali kapanış ve ödül törenine internetten göz atıyordum. Kırmızı halı seremonisi çok uzayınca -ya da bana öyle gelince- törenin başladığını kaçırmışım. Sonra bir an Merve Dizdar'ın en iyi kadın oyuncu ödülünü aldığını okudum. Hemen ardından ödül konuşmasını izledim. 

İşte o andan sonra, bir süreliğine dünya güzel bir yer oldu, hem gözlerim doldu hem mutlu oldum.  

Bu sabah iki hafta önceki gibi ilk iş oy vermeye gittim, bu defa işim çok çabuk bitti. sabah erkenciler kalabalığı yine vardı, ama, kuyruk yoktu, oy veren çıkıp gidiyordu.

Eve döndüm annemle kahvaltı ettik, kardeşim geldi, annemi oy vermeye götürdük ve döndük.

Akşamüstüne doğru mahallede bir yürüyüş, biraz dizi bakmaca derken sabdıkların kapanma saati geldi.

Şimdi bundan sonrası için, arkası yarın...

Mis kokulu beyaz ve zarif gül, kokusunu aldınız mı?

27 Mayıs Cumartesi

Dün gece bir türlü uykuya dalamadım ve fark ettim ki son derece gerginim. Oysa, gündüz arkadaşlarımla birlikte adaya gitmiş, deniz havası almış, kendimizce mutlu olmuştuk gergin olmak için ne sebep vardı ?

Hatırlasana dedim kendime, seçime bir gün kaldı gerginlik ve beynin durmadan çalışması ondan olabilir mi?

Biraz kitap dinledim, iyi geldi. Üç buçuktan sonra uyumuşum.

Günün söz edilebilir olayı, lahana henüz bitmemişken diyerek kardeşimin alıp getirdiği 3 kg.lık bir lahanayı mıncıklayıp yine sauerkraut  yapmak oldu. Yeğenim çok seviyor ve sindirim sistemi için bu turşunun faydalarından ziyadesiyle yararlandığını düşünüyor. Eh, teyzonç olmak demek onun bu sevgisini desteklemek demek. Afiyetle yesin kuzum.

Unutmadan ekleyeyim, mutfakta uğraşırken Nuh'un Gemisi'nin son programındaki nefis Türkçe rock parçaları dinledim, enerjisi müthişti, burada.

Öğleden sonra annemin bir ahbabı ev gezmesine geldi. Karşılamak, çay kahve yapmak, evin hanım kızı olarak bana düştü. Ziyaretin ikinci saatinde kulakları az duyan iki hanımefendinin sohbeti fena halde uykumu getirince, selameti izin isteyip sokağa çıkarak mahallede bir saat kadar turlamakta buldum, iyi oldu kendime geldim.

Hanımelleri ve iğdeler de açmaya ve güzel kokularını yaymaya başladılar,

Bu renkli açan hanımelinin adı, orman hanımeli imiş,

Çiçek demişken, günün tatlı sürprizi Toroslardaki Gödene yaylasına giden Leylakcığımın orada gördüğü nefis bir erguvanın fotoğrafını bana göndermesiydi.

Bu mevsim açmış erguvan görmek tabii ayrı bir sürpriz oldu.

25 Mayıs Perşembe

Günün matrak olayı annemin kuaför macerası oldu. Şöyle ki:

Annem kaç zamandır "uzadı saçlarım, kestirelim" arzusundaydı. Kış başında eve gelerek annemin saçlarını kesen kuaförün işini, saçı uzadıkça beğenmedi  "arkası uzun kalmış" dedi, "bir tarafı diğerinden uzun olmuş" dedi. Geçen ay Z. saçlarının arkasını biraz düzeltti ama saç bu, yine uzadı.

Bugün kardeşimin geleceği belli olunca, dün annem   "kuaföre gidelim" demiş. Gerçi kardeşim arabasıyla götürüyordu annemi, ama ne olur ne olmaz diyerek ben de onlarla gittim. İyi ki gitmişim, mahallede dört kuaför dolaştık, hepsi o sırada doluydu, bir kısmı bugün olmaz dedi, bir kısmı akşamüstü olabilir dedi. Sonunda, eve dönmeye karar verdik. Kardeşim arabayı park ederken, hazır önünde durmuşken, bizim sokakta apartmanın karşısında yeni açılan kuaföre bir soralım bari dedik. Sorduğumuz iyi olmuş, boşlarmış, hemen alabilirlermiş. 

Annem şimdilik sonuçtan memnun gözüküyor, uzayınca memnuniyeti devam eder umarım.

Tina Turner bu dünyadan ayrılmış, 83 yaşında.

Dün gece ve bu sabah bir kaç sahne performansını izledim, enerjisine hayran olmamak elde değil.

2009 yılına ait seyirciyi avucuna alan bir Proud Mary performansını buraya bırakıyorum.

Aynı şarkıyı 1971 yılında yorumladığında  (olaylı ayrıldığı kocası Ike eşliğinde) ne kadar farklı ve yine çok iyi. 

Açmak ya da açmamak, işte bütün mesele...

23 Mayıs Salı

Önceki günkü uykusuzluk sersemliğini uzun olmasa da iyi uyumuş olarak üzerimden atmış olarak başladım sabaha. 

Sabah erken saat okuması olarak Bilimler Akademisi'nin yayın organı Sarkaç'ta "Orman Nedir?" ve "Orman Varlığı ve Yangınlar" başlıklı birbirini izleyen iki yazı okudum. Yazılar Prof. Dolunay Tolunay'la yapılan söyleşinden yola çıkarak hazırlanmış. Özellikle ilk yazı bağlamında, orman ve yarattığı ekosistem konusunda çok değerli bilgileri derli toplu öğrendim. 

Okumanızı öneririm, "Orman Nedir?" burada.

Öğleden sonra MUBİ'de 2021 yapımı bir belgesel izledim. Film Cannes'te gösterilmiş, adı "Futura / Gelecek" . 2020 yılının başında İtalyan gençlerinin gelecekleriyle ilgili düşüncelerini sorgulayan belgeselin çekimine başlandıktan az sonra pandemi patlamış, belgeselin büyük kısmı o sırada çekilmiş. Peki bu hal gençlerin gelecek ile ilgili düşüncelerinı nasıl etkilenmiş dersiniz? Bence izleyin.

Filmde ilgimi çeken durum, İtalyan gençlerinin kaygılarının bizim gençlerin gelecekle ilgili kaygılarına olan benzerlikleri yanı sıra, "bu memlekette hayat yok, gelecek yok" diye düşünen İtalyan gençlerin çoğunlukta olması. Oysa, bizim gençlerin pek çoğu onların yerinde olmak isterdi belki de...

Filmin künyesi burada.

Bugünlerde çiçek açanlardan biri de fırça çalısı,

Bitkinin Türkçe adının fırça çalısı olması, bence biraz acımasız bir tercih,

Daha ponponlu pofidik bir isim olabilirdi...

21 Mayıs Pazar

Dün gece yatmaya giderken annem "sabah biraz geç uyandır, yarın pazar" dedi. İçimden  biraz güldüm ya da gülümsedim "olur anne, daha geç uyandırırım" dedim.

Oysa, hanidir bizim için her gün pazar, ilaçlarını belirli  saatlerde alması gerekmese annem istediği saatte uyanabilir. Gerçi ben gün ışığına ayarlayım, hava aydınlanınca uyananlardanım, o nedenle haftanın günleri benim için önemli değil.

Neyse işte, bu sabah biraz ağırdan aldık kahvaltıya yarım saat kadar geç oturduk. Oldu bize pazar keyfi.

Günün devamı yine her günkü gibiydi, yemek işleri, alış veriş işleri, vb. vb.

Oğlum oyunu kullanmış, kızım dün kullanacaktı, yeğenim bugün sandık gözlemciliği yapıyordu.

Bu haftanın oy haberleri böyle, haftaya sıra bizde yine...

Öğleden sonra Kozyatağı'ndaki kocaman alış veriş merkezine gittim. B.hause'dan çiçekler için besin, sıvı gübre filan almaktı niyetim. Gitmişken alacaklarıma bakmadan önce, yenilenen ve adı değişen alış veriş merkezinde aşağı yukarı, boydan boya yürüdüm. Daha modern daha üst segmente hitap eden (öyle diyorlar) bir tarz benimsemişler.

Giderken bize yakın eski metroyu (Kadıköy - sabiha Gökçen) kullanmıştım, onun durağının çıkışı alış veriş merkezinin epey uzağında kalmış biraz yürüdüm. Öyle olunca dönüşte  yeni açılan Bostancı Dudullu metrosunu deneyeyim dedim. Bu metro sürücüsüz sistemi ve metro durmadan açılmayan ikinci kapılarıyla daha güvenli gibi duruyor. 

Sonuçta, giderken ve dönerken attığım adımlar günlük yürüme kotamı fazlasıyla doldurmuş oldu.

 

Dönüş yolundan,

Baharın mis kokulu güzellerinden bir diğeri, filbahri...

Kokusu hanımeli ve portakal çiçeği karışımı gibi, hafif ve naif...

17 Mayıs Çarşamba

Dün gün boyunca giderek bunaltıcılığı artan sıcak hava, akşamla birlikte gümbür gümbür yağmur indirdi. Şimşekler çaktı, gök gürledi fakat onca tantanayla kıyaslanınca az yağmur yağdı. Gece uykumun arasında yine gök gürültüsü duydum, sabah erken saatte de yağmur yağarken uyandım. Öğlene dek yağmur az az yağdı, sonra durdu, akşamüstü güneş açtı.

Yarın yine sağanak yağış bekleniyormuş.

Yaren leyleği ve  her sene göç yollarında Türkiye'den gelip geçen verici takılı leylek Jonas'ı onun aracılığıyla tanıdığım kuş gözlemcisi Alper Tüydeş'in sayfasında dün okuduğum haber beni sarstı. 

Türkiye'den geçip Almanya'daki yuvasına yerleşen ve orada eşiyle buluşup yavrulayan Jonas'ı koruma altındaki bir diğer tür olan akkartal yuvasının yakınlarında kapmış. Jonas'ın üzerindeki verici sayesinde iki gün aynı yerden sinyal alınınca aranmış ve yeri bulunmuş. Doğanın akışı diyeceğiz maalesef, artık Jonas yaşamıyor...

Konu hakkındaki tweet zincirini okumak isterseniz burada. 

Bu sıralar çiçek açmayan bitki kalmadı gibi bir şey,

Bunlar yonca, hani dört yapraklısı uğur getiri ya, o yonca,

Pembe çiçeklisini bilirdim de bir de beyaz çiçeklisi varmış...

16 Mayıs Salı

Kaç gecenin bölük pörçük uykusundan sonra, sabah daha net uyumuş olma hissiyle kalktım. Egzersiz, duş ve kahvaltı daha iyi hissettirdi. 

Sonrası ruhumun hafiflediği iki saat; Şulemle buluştuk, konuşa konuşa sahile indik, yürüdük. Yirmi dakika kadar (hocamın dersi vardı, vakti kısıtlıydı) denize ve yeşile nazır oturduk, kahve içtik, sohbete devam ettik, dertleştik, güldük ve sonra dönüş yoluna geçtik. 

Bugün hava ılık ve rutubetli, hatta sıcaktı. 

Beş gün önce mont giyerken, bu mevsim ilk kez etek ve tişörtle sokağa çıkmam rağmen yine bunaldım. 

Eve dönünce halen ev içlerinin serin olmasına şükrettim, nefeslendim.

Öğleden sonra mevsimin ilk patlıcan yemeğini yaptım. 

Biraz seçim hakkında yorum ve analiz videosu izledim. Bunların içinden Ünsal Ünlü'nün bugünkü yayınını öneririm, linki burada.

Eve dönüş yolunda bir kaç sokak ötemizdeki bir bahçe girişindeki sarmaşık turuncu güller,

C.ciğime gelsinler...

Günü yazarken bir şarkı dinliyordum, ilk kez dinlediğim Jack Savoretti

Vedrai vedrai diyor, Göreceksin göreceksin...

15 Mayıs Pazartesi

Sabahın erinde uyandım, hortladım da diyebiliriz. 

Baktım uyku gitmiş gelmiyor, kaç gündür aklımda olan bir söyleşiyi dinledim. Nilay Örnek "Nasıl Olunur"da Filiz Ali'yle söyleşmiş. Söyleşinin sonlarına doğru Filiz Ali "...hayalimdeki Türkiye bu değildi, ama böyle yaşayacağımız varmış..." anlamında bir söz söyledi. Bu yaşa gelmiş bir insanın böyle hissetmesi içimi sızlattı, doğru söze ne  denir...

Dinlemek isterseniz, burada link var. 

Öğlende dayılarım annemi ziyarete geldi. Küçük  dayım ayva yapraklı ekşili köfte yapmış, getirmişti. Ben destek hizmeti verdim, sofrayı hazırladım, servis yaptım, kardeşlerin sohbetlerine katıldım. 

Bugün için daha hoş bir teselli armağanı olamazdı sanırım.

Akşamüstü yürümeye çıktım, fakat o ne! Baharı bekliyorduk, aniden yaz gelmiş gibi. Hem de rutubetli ve bunaltmalı cinsinden. 

Artık ne yapalım, olacağına bakacağız...

Bu çiçeklerin adını Acem halısı diye bilirdim,

Bodrum'da bir kaç kere "buz çiçeği" dendiğini duydum,

Hangi ismi beğenirseniz, o sizin olsun.

13 Mayıs Cumartesi

Az uyunmuş bir gecenin devamında heyecan içinde geçen bir gün daha...

Neyse ki, annemin kuzeni ve gelini misafirliğe geldiler. Kek pişirdim, kahve yaptım, sohbet edildi derken zaman biraz daha kolay aktı.

Akşamüstü saçımı boyatmaya gittim, sonra bir tur market alışverişini aradan çıkardım, eve gelince dün mayaladığım ve pişirmeye fırsat bulamadığım ekmeği fırına verdim, akşamı bulduk.

Gün içinde abur cubura dadanma yine devam etti, bir an önce başımdan def etmeliyim bu hali, hiç lazım değil çünkü.

Duyduk duymadık demeyin, Mor ve Ötesi, yarın sonuç beklerken darlanmayalım içün 28 Mayıs 2022 İnönü stadı konserini izlenmeye açmış. 

Linkini şuraya ekleyivereyim, izleyiniz. 

Bodrum'da gezerken gördüğümüz nefis çiçekli bir ağaç,

Kızlar hiç tereddütsüz "sen bilirsin, ne bu?" dediler. 

Obareyy! Amatör bitkiseverim ben arkadaşlar, botanikçi değil.

Kutsal bilgi kaynaklarını taradım haliyle, meğer bu bir silk oak / ipek ağacı imiş.

Avustralya asıllı imiş kendileri, bakar mısınız nerelerden gelmiş, Bodrum'a konmuş.

Biraz daha bilgi derseniz, burada. 

3 Mayıs Çarşamba

Bu baharda balkondaki saksılardan birine C.ciğimin verdiği latin çiçeği tohumlarını ektim. Bir kaç tanesi (saydım, altı tanesi) çıktı büyümeye başladı.

Bugün arkadaşım  N.ciğimin bahçesindeki latinlerin nasıl da mutlu mutlu yayılıp büyüdüklerini görünce, balkondaki saksıdakiler için umutlu hayaller kurmaya başladım.