16 Eylül Salı

Bu defa gerçek kürkçü dükkanına döndüm, öğlen saatlerinden beridir İstanbul'dayım. 

Öyle arkama baka baka geldim ki bu defa, ruhum da aklım da Ege'de kaldı.

Geldim geleli kızımla muhabbet, anamla muhabbet, bavul boşalt, çamaşır yıka, evle ilgili ödemeleri kontrol et derken vakit geçiverdi.

Uçak Marmara Denizi üzerinde alçalırken pamuk tarlası görünümlü bulutları seyrediyordum, birden aşağıda balık biçimli bir ada dikkatimi çekti -Marmara'da bir dolu ada var bu arada- eve gelince baktım, meğer o ada İmralı imiş. Hani emojiler var ya balık biçimini gösterir, ada tepeden tam öyle gözüküyordu.

Neyse işte bu da bugünün notu olsun.

Fotoğrafın tarihi 15 Eylül ve  saati 19:46.

Güneş battıktan yarım saat sonrası.

Ms. Melty ile Kadıkalesi'nde oturmuş demlenirken güneş battı, rüzgar ve dalgalar sakinleşmeye başladı.

Derken gökyüzünde bu şahane görüntü belirdi, güneş battığını yarım saat sonra hatırlamış ve son vedasını yapar gibiydi.

Ayrılık öncesi tam bir şölen, muhabbetle...

15 Eylül Pazartesi

Yaz sonu sahilinden bildiriyorum, plajlarda şezlonglar müşterisiz kalmaya başladılar.

Oysa sarı yazdayız henüz ve daha sarı sonbahar var önümüzde hatta pastırma yazı...

Gençken, iş güç, çoluk çocuk telaşındayken emekli olacağım ve böyle zamanların tadını çıkaracağım sanırdım.

Oluyor olmasına da öyle hayal edilen kadar uzun boylu olamıyor, sorumluluklar, hayat, filan falan derken zaman yine bildiği gibi geçiyor.

Sağlıkla geçsin günler, önemli olan o diyoruz şimdilerde.

14 Eylül Pazar

Sevdiğim yer adları,

Sevdiğim çiçek isimleri,

Sevdiğim filmler, 

Sevdiğim romanlar, şiirler gibi...

Sevdiğim manzaralar da sevilince ve paylaşılınca daha bir değerli oluyor.

Kadıkalesı'ne doğru deniz kenarından bir bakış...

13 Eylül Cumartesi

Bu sabah henüz 9'du denizden çıkarken, o saatte rüzgâr ve dalga ben buradayım demişti bile. 

Öğlene doğru Ms. Melty gelince önce usuldendir dedik sahile indik denize baktık. Gördük ki sahilde oturmak hiç keyif  vermeyecek, tası tarağı toplayıp Yahşi sahiline kapağı attık. Böylece rüzgâr ve dalgadan korunaklı şekilde oturduk  ve hem denizin hem sohbetin keyfini sürdük.

Yukarıdaki fotoğrafta Yahşi tarafından Ortakent'e doğru bakıyoruz.

12 Eylül Cuma

Bugün gezinin sanat günü oldu, N.ciğimle sergi gezdik.

Önce Dibeklihan'a gittik, açılmış sergileri gezdik. Oradan sonra Zai Yaşam'a gittik ve Anna Laudel galerisindeki sergileri gezdik.

Sıcak bir Bodrum gününü deniz sefası dışında da keyifli geçirmek mümkün, bunu yaşadık.

Yukarıdaki fotoğraf Zai'deki sergiden.

Burası Dibeklihan, iç mekandan dışarıya bakış.

11 Eylül Perşembe

Gezdim dolaştım kürkçü dükkanına döndüm.

Gün boyu Akyarlar'ın sakin ve serin koyu Meteor'da denizle haşır neşir olduktan sonra akşamüstü Kadıkalesi'nde günbatımını ucundan  yakaladım.

10 Eylül Çarşamba

İstanbul simiti,

Ankara simiti,

İzmir simiti,

Ve şimdi de Bodrum simiti.

Yarımadanın koylarında, plajlarında öğleden sonra başlayıp akşamüstüne dek satılan çıtır simitleri seven çok.

Sade, kaşarlı, zeytinli, çikolatalı çeşitlerimiz mevcuttur.

9 Eylül Salı

Uzun yola gidenler, kısa mesafeden gelenler,

Aa! Bodrum 'da da mı İçmeler varmış?

Buradaki deniz tam firuze rengiymiş meğerse.

Ah, keşke sen de burayı görebilseydin...

8 Eylül Pazartesi

Dünün deli rüzgârlı dalgalı Kadıkalesi denizinden bugünün sakin Türkbükü denizine selam olsun.

O kadar işte!

7 Eylül Pazar

Ay tutulması gününden merhaba.

Az önce ayın görünmez olmasını ya da en azından neredeyse görünmez olmasıni  izledikten sonra sabahın anılarından söz edebilirim.

Sabah kahvaltısına gitmek üzere sözleştiğimiz Ms. Melty ile Gümüşlük'e doğru yol almaya başladığımızda önce rüzgâr bugün deli esiyor tesbiti yaptık.

Gün boyunca da deli esmeye devam etti.

Öğleden sonra  voleybol maçını seyrederken hop oturup hop kalktım. Çook heyecanlı bir maç oldu. Kazansak çok mutlu olacaktım (k) ama kaybetmenin sonucu dünya ikincisi olmak olunca, ehh dedim fena değil.

 

Düşünmeden edemedim,  Gümüşlük'te değişmeyen tek şey köşedeki berber dükkanı olabilir mi?

6 Eylül Cumartesi

Eylül ışığı yansıyorken...

5 Eylül Cuma

Ağaç altı şezlonglarına havlu sevmeyi sevenler bugün başka yere gitmiş olmalı,

Onların yokluğu sayesinde ılgın ağaçlarından birinin altında oturmak nasip oldu,

Ağaç altında oturup arada denize bakarak kitap okumak var ya...

4 Eylül Perşembe

Karabiber ağaçlı bahçeler, sokaklar,

Günbatımı ışığı yaklaşırken eve doğru yürüyüş,

Birazdan güneşle bugünlük vedalaşmak için tekrar sahile dönüş zamanı gelecek,

3 Eylül Çarşamba

Sabah denizi, kahvaltı, arkadaşlarla geldim görüşelim haberleşmeleri, öğleden sonra denizi, akşamüstü yürüyüşü,

Ve Turgutreis'te günbatımı...

2 Eylül Salı

Yılın "o" zamanları gelmiş, 

Çook beklenen enn özlenen,

Nasıl geçecek derken sabırla beklenmeye çalışılan,

Geldiğine neredeyse inanılamayan,

Ama işte gerçekmiş; gözle görülen, elle tutulan, içe çekilerek koklanan, ruzgârının uğultusu kulakları dolduran...

Çok şükür 🧿

15 Temmuz Salı

Hareketli sabahın ardından kıpırdamadan oturmaya karar verdim ve film seyrettim.

Oğlumun ilkokul arkadaşının annesi A.cığım ile bir kahve buluşması yaptık. Çocuklardan, onların bugünlerinden, B.cığımın aybaşındaki nikah töreninden, evliliklerinden konuştuk. Artık, dünkü çocuklar, kocaman oldular filan bile demez olduk, bir noktada gerçekleri kabullenmek gerek. 

Öğleden hemen sonra kızım Pendik'ten feribota bindi, babaanne ve halasını ziyarete İznik'e gitti.

Onu yolcu ettikten sonra 2024 yapımı bir Japon filmi izledim, "Super Happy Forever"

Sonsuza kadar mutlu yaşamanın bir adımında takılmış genç bir çift üzerine, tatlı, duygusal, sakin bir filmdi.

Filmdeki bir çeşit buluşma noktası gibi çalınan bir şarkı vardı, eskilerden; Beyond the Sea. 

Dinlemek isterseniz burada. 

Ekim 2019'da Portekiz'e gitmek kısmet olmuştu.

Avrupa'nın en batı ucundaki fener olarak tanımlanan Cabo da Roca'ya da gitmiştik.

Çinileriyle ünlü Portekiz'de fener binasının yanındaki binanın bir duvarında kayaların ucunda duran ünlü fenerin çinisi vardı.

Bugün filmdeki şarkıyı duyunca nedense burası aklıma geldi...

24 Haziran Salı

Dün daldığım anılardan bu sabah İstanbul gürültüleriyle uyanıverdim. Açık pencereden gelen karga gaklamaları, martı çığlıkları, okul servisleri bitmiş olsa da araba sesleri bir önceki sessiz gecenin huzurunu acele tarafından aldı götürdü. 

Sabah pilates dersim vardı, yürüdüm ve eve döndüğümde yorgun hissettim. Yürüyerek gidip gelmek bir şey değil de hava ısındıkça o yürüyüşler sonucunda  daha uzun süre dinlenmek gerekiyor.

Ayağımı uzatıp oturdum ve biraz Brezilya ile yapılan voleybol maçına dair yorumlara baktım, bir bölüm Prens seyrettim ve ancak o zaman mutfağa giderek yemek yapacak enerjiyi bulabildim.

Günün yemeklerini yazayım, zeytinyağlı kabak, sarmısaklı yoğurt ile ve yanında nohutlu semizotu salatası, ayrıca isteyene çilek ya da kavun.

Dünkü yazıda söz ettiğim palmiyelerin son hali,

Eski albümleri karıştırsam ilk hallerini bulabilir miyim acaba?

23 Haziran Pazartesi

 

Koltuğun büyüklüğü veya aslında küçüklüğü anlaşılsın diye başka bir bahçe koltuğunun yanında çektim fotoğrafı.

Oğlum iki yaşındayken babaannesi bu koltuğu almıştı. Bizimki koltuğa oturduğunda ayakları yere değmiyordu.

Bugün balkonun bir köşesinde görünce önce şaşırdım, varlığını unutmuştum çünkü. Sonra bir fotoğrafını çektim oğluma gönderdim, sordum hatırladın mı? Hatırladım dedi, ama belki de ondan çok benim hafızamdaki izi belirginleşti.  Otuz sene geçmiş!

Benzer duyguları sabah göl kenarında yürürken, yine oğlum küçükken dikilen palmiyelerin boyuna bakmak için başımı göğe kaldırırken de yaşadım. Bir de çekilip uzaklaşan gölün izini gördüğümde, o göle iskeleden atlayarak girdiğimi hatırladığımda aynı his geldi.

Dün akşamüstü ilk iş kızımla göl kenarında bisiklet turu yapmıştık, ilk dakikada binmeyi unutmuş olabilir miyim endişesi yaşayarak.

Bugün tekrar bisiklete bindiğimde, hızla giderken rüzgarın serinliğini yüzümde duyduğumda, bisiklete binmeyi ne kadar özlediğimi, sadece göl kenarındaki gençlik yıllarımı değil, çocukluğumdaki günlere kadar giderek, iliklerimde hissettim.

Yirmi dört saatlik bir yolculukla, bir hayatı gözden geçirircesine anılara dalmak, var ya...

22 Haziran Pazar

Ɓöyle olacağı içime doğmuştu desem?

Yedi maçı seyrettim kazandı bizim kızlar ve sonra sekizinciyi seyretmek yerine gün batımını tercih ettim. Sonuç, kaybetti bizim kızlar.

Maçı seyretsem kazanırdık mutlaka diyeceğim de haklı olarak seyretseydin o zaman diyeceksiniz.

Seyretseydim o zaman! 

 Burayı bırakamadım ki...

18 Haziran Çarşamba

Bugün annemin doktor kontrolleri vardı. Geçen haftaki tedaviden iyi sonuç alındığını gördük, sevindik. Göğüs hastalıkları uzmanının bulgularını kardiyolog da doğruladı, hangi durumda hangi ilacı vereceğimizi söylediler, ne kadar su içilecek filan, şimdilik sıkıntılar bir es verdi, gibi, inşallah. 

Günün kalan kısmında biraz kitap okudum, biraz yemek yaptım, akşama voleybol maçı seyredeceğim. İstanbul etabı başlıyor, heyecanlıyız.

Hamburg, Lange Reihe Caddesi, 

1800 tarihinde yapılmış şehrin en eski binalarından birisi,

Şehir 2. Dünya Savaşında çok bombalanmış ve hasar görmüş, eski bina sayısı çok az.

St. George semtinde gelinciğimle gezerken bu binayı görünce bir süre bakmaktan kendimi alamadım, adeta çekildim ona ve durup fotoğrafını çekmek istedim. 

Meğer, gerçek bir tarihi esermiş.

Burada, bina ve semtle ilgili ayrıntılı bilgiler olan bir yazı var, ilgilisi meraklısı için, tık...