Hareketli sabahın ardından kıpırdamadan oturmaya karar verdim ve film seyrettim.
Oğlumun ilkokul arkadaşının annesi A.cığım ile bir kahve buluşması yaptık. Çocuklardan, onların bugünlerinden, B.cığımın aybaşındaki nikah töreninden, evliliklerinden konuştuk. Artık, dünkü çocuklar, kocaman oldular filan bile demez olduk, bir noktada gerçekleri kabullenmek gerek.
Öğleden hemen sonra kızım Pendik'ten feribota bindi, babaanne ve halasını ziyarete İznik'e gitti.
Onu yolcu ettikten sonra 2024 yapımı bir Japon filmi izledim, "Super Happy Forever"
Sonsuza kadar mutlu yaşamanın bir adımında takılmış genç bir çift üzerine, tatlı, duygusal, sakin bir filmdi.
Filmdeki bir çeşit buluşma noktası gibi çalınan bir şarkı vardı, eskilerden; Beyond the Sea.
Ekim 2019'da Portekiz'e gitmek kısmet olmuştu.
Avrupa'nın en batı ucundaki fener olarak tanımlanan Cabo da Roca'ya da gitmiştik.
Çinileriyle ünlü Portekiz'de fener binasının yanındaki binanın bir duvarında kayaların ucunda duran ünlü fenerin çinisi vardı.
Bugün filmdeki şarkıyı duyunca nedense burası aklıma geldi...
ben de bugün tüm gün evde pinekledim. hiç dışarı çıkasım gelmedi. dizi izledim, film izledim. kitap bile okumadım!
YanıtlaSilportekiz, ah portekiz :)