Dün gece neden sonra uykuya daldım, sabahın köründe uyandım, internete bakmamak için biraz daha uyumaya çalıştım.
Eh, sonunda bu kadar yeter dedim ve kalktım, fakat dayak yemiş gibiydim, kendimi nasıl kasmışsam her yanım ağrıyordu..
Kendime gelmek, günlük hayat rutinlerine devam etmek için bir süre çabaladım.
Sonra dedim ki şahsıma, "yarın ağır bir misafirin gelecek, onun için hazırlık yapacaksın, haydi!"
Ve ardından nerdeyse günün saatlerinin çoğunluğunu mutfakta geçirdim.
Dün ekmek mayalamıştım, onu pişirdim. Kek ve börek özlenmiştir mutlaka, sebze yemeği olsun dedi, olsun tabii...
Böyle böyle günün ağırlığı biraz azaldı.
Akşamüstü annemin ilacını yazdırmak ve eczaneden tedarik etmek günlük işlere eklenince, bir gün daha çuvala girdi bitti.
Yasemenler de açtı, mis kokulu beyaz çiçekler kervanına onlar da katıldı...
Yasemenler en sevdiğim… Ah yanından geçerken durduran çiçek :)
YanıtlaSilVe de baş döndüren... :))
Silnasıl bir kokudur bu yasemininki :) ve bir süredir ne zaman görsem hüsnü arkan-zuhal olcay dönmeye başlıyor beynimin içinde: "yaseminler üstüne yemin ederim, aşk biziz. sevmeye geldik bu dünyaya, budur hikayemiz" diye :)
YanıtlaSilAh ne güzel sözler onlar. :)
SilDinliyorum şimdi. :)
Yakınımda hiç yasemin yok ve ben inanılmaz imrendim :)
YanıtlaSilAh Ankara! Olmuyor orada sanırım... :(
Sil