Ev günleri devam ediyor. Annem henüz toparlanamadı, halsizlik ve yürüme güçlüğü devam ediyor. Yardımcısı bugün izinli olunca, kardeşim ve ben destek olmaya çalıştık.
Sabahla öğle arasında bir ara kardeşim "ben evdeyim, hadi sen çık yürü" deyince mahallede bir tur yürüdüm döndüm.
Öğleden sonra annemin sevdiği bir kaç şarkıyı dinlettim telefondan. Ardından görüntülü bir torun konuşması yaptı, belki o da biraz moral oldu.
Dün gece uykuya dalmakta zorlandım, biraz kitap dinleyeyim dedim, Storytel açılmadı. Uygulamadan TRT dinleyeyim dedim, o da su koydu. Sonunda kalktım televizyonu açtım, TRT 2'de Danimarka Ulusal Senfoni Orkestrasının verdiği "The Morricone Duel" başlıklı konser varmış.
Çocukluğumun gençliğimin filmlerinin müzikleri çalınıyordu; keyifle seyrettim, dinledim.
Sabah konserin bant kayıtlarını bulup, tekrar dinledim.
Kaç günkü serin ve rüzgarlı havaya aldırmadan açmış beyaz gül,
Yüzümü güldürdü, sağ olsun.
Abinin film müzikleri, dolayısı ile adı zihnimize kazınmış zaten, sanırım gerçek sinemaseverlerin hiçbirinin kulağında yer etmemiş bir isim değildir kendisi. Şu an linke bağlanmış durumdayım Sevgili Okul Arkadaşım ve açılış şarkısı muhteşem, dinlerken küçülüyor ve artık yok olan sinemanın koltuğunda filmi yeniden izliyorum sanki.:) Çok teşekkürler....
YanıtlaSilBen de müzikleri dinlerken, filmleri seyrettiğimiz zamanlarda gezindim Sevgili Okul Arkadaşım. Pek çok iyi geldi, ruhum havalandı. :)
Sil