Balkondaki begonvilin yaprakları dökülmeye başladı, en uçtaki son açan çiçekler azimle dalın üstünde duruyor ve baktıkça rengiyle neş'e vermeye devam ediyor, neyse ki.
Öğlende nöbetçi eczane aramak amacıyla hızlı hızlı yürüdüğümden midir yoksa rüzgar serin esiyordur diye fazlaca giyindiğimden midir tam bilemeyeceğim, eve döndüğümde ateş basmıştı vücudumu. Üzerimi değiştirip, nöbetçi eczaneden aldığım alerjik astım ilacını anneme ulaştırdım.
Gece annem çok öksürdü. Daha doğrusu bir öksürdü, bir konuştu. Konuştukları oldukça mantıklı gündelik hayat yorumlarıydı, mesela bir seferinde "kalan yemekleri önce yemek lazım" diyordu.
Sabah kendisine anlattığımda, "asıl o üç tencere barbunyayı kim, neden pişiriyordu, onu anlamadım" dedi. Meğer gece boyunca duyduğum o günlük konuşmaların bir de rüya boyutu varmış.
Güneşi görünce keyfi yerine gelmiş bir duvar dibi kedisi...
Off astımın her türlüsü berbat, süreci yorucu. 3 hafta önce geçirdiğim rahatsızlık, halen hafif öksürük olarak kendini gösteriyor. Raporlu olsa keşke annenizin ilacı, evde hep bulunnası gerek. Geçmiş olsun. @>-----
YanıtlaSilgeçmiş olsun canımcım.
YanıtlaSilAnnem de öksürüyor bu ara. Ablam ikna edip doktora götürmüş, alerjik demiş doktor da rahatladık biraz. Ay ne çok hastalık oldu bu ara yahu! sağlık istiyorum herşeyin öncesinde ve ötesinde!