Dün gece uykumu 3 civarı zor halle yakaladım, sabah toparlanıp ekran başına geçene dek maç başlamıştı bile.
Yine hop oturup hop kalktım, totem olsun diye çeşitli işler yaptım, mesela durup durup su içtim, zira ben su içtikçe sayı alıyoruz gibime geldi.
Sonunda gözyaşlarıyla maç bitti. Kızlar ağladı, biz ağladık! Ohh sonunda yarı finaldeyiz.
Maç sonrasında kritikleri dinledim, iyi sayılara tekrar baktım, biraz da Brezilya - Dominik maçını izledim, keyfim yerinde.
Öğleden sonra kendimi cesaretlendirip evi süpürdüm, çamaşır yıkadım, üzerimden yük kalktı.
Akşamüstü orta uzunlukta bir mahalle turu da yaptım ve bu sıcakta ancak bu kadar olur düşüncesiyle, bugün için aferin verdim kendime.
Acem borusu,
Hanidir açtılar da bir fotoğraf çekip eklemek bugün mümkün oldu.
benim de gözlerim doldu, bütün gün kızların haberlerini izledim paylaştım. yetmedi akşam rakibimiz olacak italya sırbistan maçını da izledim (sırbistan'a üzüldüm). keyfimiz yerinde ve artık ilk dörtteyiz. :) italya'yla bir rövanş yakalar mıyız? daha önce yaptık, neden olmasın? sürpriz dedin mi buradayız!
YanıtlaSilDoğrusu Sırbistan gelse diyordum öncesinde, sonucu öğrenince İtalya'dan rövanşı alacağız demeyi tercih ettim. Yolları açık olsun kızlarımızın. <3
SilYılın bu zamanları birseyler yapmak için hep kendimi ikna etmeye çalışırken buluyorum:( salsam mıbiraz diyorum, onu da yapamıyorum, of işte öyle:)))
YanıtlaSilYıllar önce teşhis koydum ben kendime, herkes kışın depresyona girdiğini iddia eder ya, ben yazın depresyona giriyorum. :))
SilNeyse az kaldı, sabır diyelim, Eylül için gün sayıyoruz. :)
bugün kızlarla ilgili bir yazı paylaşmış Harun Tekin İnstagramda. Ben de benzer hislerdeyim kendilerine karşı. onlar hepimizin umudu oldular. var olsunlar
YanıtlaSilOkudum, çok güzel bir yazıydı. <3
SilGerçekten iki senedir ışık oldular, nefes oldular. :)