Artık gelenekselleşen "yeni ayın başladığını unutup, takvim yaprağını biten ayda bırakmak" eylemini Ağustos ayı için de tekrarlamış ve yeni aya bugün geçmiş bulunuyorum.
Gerçekten ilginç bir hal aldı yeni aya başlayamama başlıklı bu unutkanlık. Esasen yeni ay için gereken pek çok işi, işlemi unutmadan yapıyorum, aidatlar, faturalar ödeniyor filan. Ne var ki takvim yaprağı eski ayda direniyor.
Vardır bir hikmeti, anlarım elbet.
Sabah, erkenden annemle kahvaltımızı yaptık, voleybol maçı için tam vaktinde televizyon karşısına kuruldum. Sonuç biraz üzücü oldu. Gerçi çeyrek finalde oluşumuz gerçeği değişmedi. Yenilmek değil, kötü oynamak üzücüydü, kızların bu haline alışkın değiliz doğrusu.
Bugünkü adımlarım iyice azaldı, sadece annem ve benim ev arasındaki iniş çıkış adımlarımı saydı telefonumun aplikasyonu. Hiç dışarı çıkma isteği bulamadım, vantilatör karşısında hafif şeyler seyrettiğim ev hali sarıp sarmaladı beni bugün.
Kadıköy iskelesine yanaşan Şehir Hatları vapuru,
Beşiktaş'a gidecek "Beşiktaş" vapuru,
dinlenmek de arada iyidir sevgili ekmekçi kıx, sen de bugün dinlenmişsin ne güxel.. <3 belki voleybolcu kıxlarımıx da öxellikle öyle oynadı, tipik alman futbol tekniğidir, garantide oldukları maçlarda kötü oynuyormuş gibi yapıp rakibi psikolojik anlamda vurmak..... ;)
YanıtlaSilArada dinlensem iyi C.ciğim, sıcaklar nedeniyle fazlaca dinleniyorum, daha doğrusu hareketsiz kalıyorum. :))
SilVoleybolcularla ilgili düşüncenin gerçek olması en büyük dileğim, umarım kötü oyunun sebebi sadece tatktiktir. :)
şu vapurun yanaştığı cafede oturalım bir gün şekercim. çok seviyorum o belediye kafeyi. belki arkasından bir kup griye de yeriz tabii, denize bak,bak nereye kadar :P
YanıtlaSilAyy oturalım, çok hoş olur. Deniz üstünde gibi oturulan bütün kafeler candır. :) Kup griye yenerek oturulan kafeler yıldızlı candır. :))
Sil