Sayfayı açtım ve birden bilemedim ne yazacağımı, ben bugün ne yaptımdı yahu?!
Hah şimdi hatırladım, dün akşamki apartman toplantısımsından sonra sabah bir dolu yazışma oldu; ahh insanlar ne çok seviyor "dedim - dedi" muhabbetini.
Bir süredir bana selam vermeyen bir komşumuz -sebebi kendisince malum, bana göre çocukça- hoop hiç bir şey yokmuş gibi toplantı ile ilgili olarak arayıverdi, samimi bir takım konuşmalar filan; yine ahh insanlar çıkarları söz konusu olunca nasıl da esneyebiliyorlar.
Haliyle beynim kaydetmemiş günün o saatlerini, boş geç demiş.
Storytel'de Murakami'nin 1Q 84'ünü dinleyecektim, uzun dedim gözüm yemedi. ( Bu arada kitabın adını IQ 84 diye okuyormuşum, şimdi fark ettim.)
Neyse Paulo Coelho'nun adını hep duyduğum kitaplarından birini (filmi de çekilmişmiş) Veronika Ölmek İstiyor'u dinledim, bitti.
Kitabın yayımlanması ile filmin gösterilmesi arasında on seneden fazla zaman geçmiş. Bu da gereksiz bir ek bilgi.
Şimdi hatırladım, sabah 8 civarı bizim mahalleye azıcık bir yağmur yağdı. Sonra öğleye doğru gök gürlemeleri duydum, meğer karşıya Boğaz hattına, Beşiktaş'a filan sıkı yağmış yağmur.
Geçen haftaki nefis Sultanahmet sefasının günbatımı saatleri, Karaköy'de iskelde vapur saati beklerken.
1Q84, benim 2 sene öncemin yaz kitabıydı. Tuğla gibi olduğundan baya bir süre elimde(daha doğrusu kulağımda o vardı ve bittikten sonra da gözyüzünde 2 ay aramıştı gözlerim bir süre :)
YanıtlaSilBiliyorum, yürüyüş yaparken dinlerdin değil mi? :)
SilBakalım bir cesaret bulursam, başlayacağım. :))