Bu sabah yaz sezonu kapanış pilates dersimizi yaptık M.ciğimle.
İki güne onlar tatile gidiyor, bir kaç gün sonra da benim tatil zamanım gelecek. Artık Eylül ortası yeni sezona başlarız törenle.
Eve döndüğümde elektrik faturalarımız kapıdaydı. Bu ay zirveye oynamışım, klima vantilatör derken cayır cayır yakmışım elektriği.
Umarım önümüzdeki ay eski sakin fatura tutarlarına dönerim.
Öğleden sonra MUBİ'de İstanbul Film Festivali'nde, Berlin Film Festivali'nde gösterilmiş, beğenilmiş bir film izledim. Yönetmen Aslı Özge'nin filmi, kurmaca ile belgeselin karışımı olmuş, amatör gözüken profesyonel film diyebiliriz. Başrol oyuncusu Faruk bey yönetmenin 90 küsur yaşındaki babası imiş.
Son yıllarda sıkça tanık olduğumuz kentsel dönüşüm hikayelerinden birisini eksenine alan ve bunu hayatın dönüm noktalarıyla birleştiren, çoğu zaman gülümseten, sonuyla hüzün veren bir filmdi.
Yukarılara baka baka "haydi mama saati geldi" der gibiler,
Her Güne Üç Güzel Şey'in, bence bugün en güzel bölümü son paragraf olmuş. Ülkemizde ne güzel filmler çekiliyor, ödüller alıyorlar, haberimiz olmuyor.
YanıtlaSilTeşekkürler ; farkında olmamız gerekenleri hatırlattığınız için.
Haklısınız Makbule Hanım, özellikle pandemiden sonra sinemalara giden sayısı azalınca, ancak meraklısının özel takibiyle bulunuyor bazı filmler.
SilSevgiler. :)
Ah Ekmekçim, ben filmi izlerken çok ağladım, babamı andım, yaşlılığın ne zor şey olduğuna bir kez daha kafamı çarptım ve sonunda çook hüzünlendim. Lakin aradaki malum sahnede 90'lık amcamızın Şoray kurallarını hiçe saymasına da alkış tuttum :)))) Çok gerçekçi bir film olmuş, çok beğendim...
YanıtlaSilFilmi izlerken ben de yaşlılıklarını bildiğim yakınlarımı düşündüm, hüzünlendim. Yaşlılık hayatın zorlu bir dönemi...
SilBir röportaj okudum, yönetmen babasının filmle ilgili heyecanlarını anlatıyordu, o sahnenin az tekrarla çekilmesine bozulmuş. :)))
Ben de görüyorum filmi sosyal medyada ama tabii yazlıkta olduğum için izleyemedim henüz...Hüznü seyretmeden içime oturdu, orası da ayrı tabii..Demin A.beyciğime diyordum, "annem bu yaz iyice çocuk gibi" diye. ne hüzünlü bir dönüşüm bu...
YanıtlaSilDöndüğünde üyeliğin bittiyse hediye göndereyim sana, olur mu Şulem?
SilAslında son noktada hüzün ağır basıyor, filmin tümü biraz daha muzip edalı. Ancak büyüklerimizin yaşlanmasını görmenin hüznü, hayatımızın son zamanlardaki ana teması. :(