13 Ağustos Salı

Bu sabahki aydınlanma anımda iç sesim  buyurdu, " madem yürüyüş için AVM'ye gitmek günü, neden daha çok yol yürüyerek yakın olana gideceksin, daha az yürü, metroya bin, uzak ve büyük olana git".

Ara Not: Neden yürüyüş için AVM'ye gidiyorum, çünkü bugün hava 35 derece oldu, hissedilen ise 36. 

Böyle günlerde evde hareketsiz kalmak daha mantıklı, ancak o hareketsizliğin gece uykusuzluğuna yol açması kaçınılmaz; vücudun garip denklemleri işte.

Yola çıkarken aklımda olan Akasya'ya gitmekti, hem belki sinemaya giderim serin serin.

Metroya bindikten sonra ilk durakta indim ve uzun süredir kendisi ve metro bağlantıları yenilene City's' AVM'ne gittim.  Yolda aklıma bir kaç sene önce oradaki bir mağazadan aldığım valizimin yüzeyindeki bazı kısımların soyulmaya başladığı ve acaba bu duruma bir çare bulunup bulunamayacağı gelmişti. 

City's'e son gidişim Şubat ayındaydı, kızımla gitmiş, televizyon almıştık. O zaman odaklandığım konu farklı olunca, diğer mağazalara bakmamıştım. Meğer benim valiz aldığım dükkan kapanmış, kaldı ki AVM çok genişlemiş, değişmiş, pek çok yeni mağaza ve yemek yeri açılmış.

Bu durumda aklıma gelen fikir bakımından elim boş, ancak içerideki büyük büyük marketi şöyle bir dolaşıp çıkmak nedeniyle elim dolu, hem de günlük yürüyüşümü fazlasıyla yapmış olarak eve döndüm. 

Öğleden sonra ayağımı uzatıp oturdum ve MUBİ'ye yeni gelmiş bir filmi hayranlıkla izledim. 

Martin Scorsese'nin hayran olduğu filmcileri anlattığı bir belgesel "Meydin İngiltere: Michael Powell ve Emeric Pressburger Filmleri".

1940'lardan siyah beyaz filmlerden başlayarak, Tecnicolor filmlere doğru devam eden bir sanatsal ortaklık ve filmler. Scorsese'nin onlardan etkilenmiş olduğu flimlerle bağlantılı anlatımı tam bir sinemaya saygı duruşu.

Metrodaki kedilerden birisi, koridorun en esintili ve serin noktasını bulmuş, oturmuş,

Yanından gelip geçenler umurunda bile değil.