4 Şubat Pazar

Eskiden blog yazılarını okuduğum, şimdilerde daha çok Instagram'da yazan bir arkadaşımız, geçenlerde "dünya ağrısı" hakkında yazdı. 

 

Şöyle diyor:

"Weltschmerz Almanca'nın ilginç sözcüklerinden biri. Dünya acısı veya dünya ağrısı demek. Uzunca zamandır varlığını bildiğim, kimse açıklamadığı halde anlamını da bildiğimi sandığım bir sözcüktü. Günlük yaşamda pek kullanılmaz, öyle her yerde karşınıza çıkmaz. Bir yerde tekrar karşıma çıktı. Nereden biliyorum öyle demek olduğunu, bakalım belki de başka bir şeydir dedim, biraz araştırdım, sandığım anlamdaymış. 

 Hani bazen insan dünyaya baktığında gördüğünden çok daha güzel, iyi ve doğru bir şeyin mümkün olduğunu ama dünyanın işte tam da öyle olmadığını görür ya, hani bazen insan dünyayı böyle olmaktan öyle olmaya değiştirmek için elinden pek de bir şeyin gelmeyeceğini hisseder ya, hani bazen insan hem dünyadan, hem kendinden yana bir hayal kırıklığı duyar ve hem dünya, hem de kendisi için derin, taşmayan, fakat sis gibi ince ince her şeyi kaplayan bir üzüntü duyar ya, dünya ağrısı işte o.

 

Bu ifade içimde zaman zaman hissettiğim sızı anlatıyor oluşu bakımından, beni ayrıca etkiledi ve üzerinde düşündürdü.

"Dünya Ağrısı" aynı zamanda  Ayfer Tunç'un bir romanının adı imiş.  

Kitap tanıtım yazısında, yukarıdaki notla uyumlu şekilde, kitabın dünyanın kifayetsizliğinden ötürü duyulan derin bir kederi, üzüntüyü, bunaltıyı ve buna eşlik eden karamsarlık ve huzursuzluğu anlatmakta olduğu yazılı.

Dünya ağrısı çekmeyeceğimiz günler yakınlarda olsa, keşke...  demekten başkası şimdilik mümkün değil.

Bugün gökyüzü sabahtan beri katman katman bulutlarla örtülüydü. Sahile yürüdüğümde rüzgar hızını artırdı ve biraz  üşüttü doğrusu.

Uzakta bulutların altında  adalar silueti, yakında rengi bozarmış Marmara denizi, önde biraz kaya, onun arkasında kayıkları koruyan mendireğimsi...