Dün bu haftanın uykusuz gecesiymiş, sabaha karşı daldım dört saat kadar uyumuşum. Bugün hava sıcak zaten, parmağımı kıpırdatmam oturur kitap okurum diyordum. Haliyle, "hayaller ... gerçekler ... " söylemi bir kez daha kendini doğrulattı.
Ancak oraya gelmeden önce, sabah mahmurluğu içinde bana kahkaha attıran bir konser videosunu sizinle paylaşmak istiyorum. Rainer Hersch yönetimindeki orkestra, müzik tarihini mağara adamından Barbie'ye dek, hem de on dakikada anlatıyor. Burada, tık lütfen.
Unutmadan, gece gece baykuşlarla ahbaplık kurmuşken dinlediklerim arasında Nilay Örnek'in Zuhal Olcay söyleşisi vardı, öneririm.
Öğleden sonra, işlerimi bitirmiş planladığım gibi ayaklarımı uzatmış, kitabımı açmıştım ki telefonum çaldı, kardeşim arıyor.
Nasılsın dedim deniz güzel mi filan, ama kardeşimin sesi biraz endişeli geliyor. Sebebi anlaşıldı, evlerindeki alarmın çaldığı uyarısı yapılmış, sitenin güvenliği dışarıdan bakmış, ama içlerine sinmemiş, ben bir taksiye atlayıp gidip baksam olur mu, diyor. Hemen gidiyorum dedim, taksi aradım, durakta yok, hastanenin orada bulurum diye yola çıktım, orada da yok. Neyse, sonunda taksi buldum ve neyse ki yollar açıktı, olay mahalline kolay ulaştım.
Zaten eve girip kapıları pencereleri kontrol ettikten sonra anlaşıldı, olay filan da yokmuş. Evin sevgili kedisi Çakıl bey fazlaca koşuşturup alarmı irrite etmiş, şimdi de horul horul uyuyordu.
Tam denildiği gibi, kedidir kedi!
Sabah kahvaltıdan sonra annem bana dolaptan bavul indirtti,
Meğer pamuklu kumaşlar varmış, onları arıyormuş, bulamadık,
Onun yerine halamın vakti zamanında yaptığı el işi oyalarıyla süslediği krep eşarpları buldum,
Anılmak ve rahmet istemiş olmalı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Hoşgeldiniz!