17 Ağustos Çarşamba

 * Dün  tutulan boynumun düzeleceği umuduyla sabahtan ilaç alıp ilaç sürüp günü oldukça rahat geçirmiştim. Akşam da aynı reçeteyi uygulamaya giriştim, heyhat! Gece gece hiç bir işe yaramayacağı tuttu, uykum var fakat başımı yastığa koyunca boynuma giren sancıdan uyuyamıyorum. 

Kalktım dolaştım, daha iyi biraz, yattım, duramadım ağrıdan yeniden kalktım. Böyle böyle gece yarısını geçtik, balkona çıktım, ay tepede azalan fazda ışıldıyor, yanında parlak bir yıldız var, adını arayacak mecalim yok. Derken şeytan dürttü, internete baktım ve kendime çeşitli hastalıklar kondurmaya, çeşitli post-covid olasılıklar üzerinde kendime tanı koymaya başladım. Saat 5'ten sonra biraz sızmış, uyumuşum.

** Sabahtan öğlene kadar zaman yine kendime acıyarak ve acile mi gitsem düşüncesini kovalayarak geçti. Yine ilaç aldım, duş yaptım, boynuma sıcak su ve saç kurutma makinesi tuttum. Yavaş yavaş ağrı azaldı. Öğleden sonra iki saat kadar uyuyunca da, ağrılar sızılar da nispeten  alışıldık boyun tutulmasına benzer düzeye döndü.

*** Günün en önemli iki hareketten biri Storytell'de Afrikalı Nobel ödüllü yazar Abdülrezak Gurnah'ın Kumdan Yürek romanını bitirmek oldu. 

Daha önce  "Deniz Kenarında" romanını kitap olarak okuduğum yazarın, bu kitabından da büyük zevk aldım. 

Diğer eğlencem ise oturup "Gelsin Hayat Bildiği Gibi" dizisinin yayınlanmış bölümlerini atlaya zıplaya tamamlamaktı. Şimdi bu haftaki bölüme konuya hakim olarak hazırım.

Dip Not:

Geçen sene bu günlerden bir ayçiçeği fotoğrafı,

Benim cüce/sırık sunflover'ımın sonuncusu yakında bu boy ve ebatta açacak,

Her gün şaşkınlıkla uzamasına bakıyorum.