6 Mayıs Cuma

Dün akşam sofrayı hazırlıyordum, kızım aradı. Bir kaç saat önce konuşmuştuk, tekrar arayınca içim pırr etti.

"Anne, babam aradı dedem..." dedi, devamını ben getirdim "gitmiş mi?" 

Henüz birbirimize başsağlığı diliyorduk, bu defa oğlum aradı, kızımla konuşmamız kesildi.

 "Anne, dedem... " dedi, "biliyorum yavrum, şimdi duydum" dedim.

Son bir kaç gündür yoğun bakımdaydı, her gün umudumuz biraz daha soluyordu, ama yaşıyordu. Dün akşama doğru diğer organlarından sonra kalbi de artık dayanamamış, durmuş.

Çocuklarımın babasını yetiştiren insan, belki de erken kaybı nedeniyle çocuklarımın hiç tanımadıkları babamın yerine koydukları dedeleri Rona Aybay, dünyamızdan ayrıldı. 

Eş durumundan aile üyesi sayılmamdan çok daha öncesinde hukuk büromuzun kurucularından, değerli hukuk üstadı olarak tanıdım kendisini. Sonradan evlilik bitti, ancak iyi ilişkiler her zaman devam etti. 

Kendisi yıllardır sayısını bilemediğim hukukçu yetiştirmiş, ülkemizi önemli görevlerde uluslararasında temsil etmiş çok değerli bir insandı. Burada hakkında kısa notlar var. 

Dün akşam "emin insan" sayarak eşiyle birlikte yirmi sene önce bir zarf içinde bana emanet ettikleri mezarlık yeri tapusunu arayıp arayıp bulamazken, onu aradığım yerlerde bulduğum diğer evrak neler neler hatırlattı bana. Öyle derin ki, şu anda anlatacak dilim yok. 

Sonunda aradığımı buldum tabii ki, ilk bakmam gereken yere en son bakınca, kendi kendime iş çıkarmışım.  Krokisi çizilmiş,  işaretle belirlenmiş yerde yarın  toprağa vereceğiz rahmetliyi. 

Dip Not:

Fotoğraf 35 yaşında, 

Yenilerde taşındığımız ofisimizin balkonundayız,

Onu hep esprileri ve muzip gülüşüyle hatırlayacağım.