22 Ocak Cumartesi

Sabah karlı bir güne uyandık, ağaçlar, arabalar, çatılar beyazdı, yollar değil. Sonra gün içinde hepsi sırayla eridi. 

* Kahvaltıya misafirim vardı, tabii ki dışarıdan değil, aile efradı. Geçen haftaki araç muayene randevusuna üç dakika geç kaldığı için randevusu iptal edilen bahtsız oğlum, bu sabah 9'daki randevuya yetişip muayene işini hallettiğini haber verdi. Kahvaltıya gelir misin hazır bu tarafa geçmişken dedim, oluuur dedi. Annem de gelince kadro tamamlandı.

** Kahvaltıdan sonra geçende anneme okuduğum ve aklımıza yatan bal kabaklı irmikli tatlı tarifini denemek için mutfağa girdim. Doğrusu fena olmadı, tekrar yapar mısın derseniz, bilmem ki belki derim. 

Bal kabağı, portakal, irmik seviyorsanız, gayet hafif bu tatlıyı deneyebilirsiniz. Tarifini Ekmekcikız'a yazdım.

*** Öğleden sonra havanın sakin oluşunu fırsat bilip biraz çıkıp yürüyeyim derken, ayaklarım beni sahile götürüverdi. Denize ve uzaklara baktım, derin nefes aldım, dönüşe geçtim. Caddeden geçerken her zamanki gibi aradan kaçıvermek yerine bu defa da bir süre ana yoldan ve insanların içinden yürüdüm. Özlemişim insanların içinde olmayı. Aynı anda hem sukunet hem kalabalık istemek, ruhum savruluyor sanki...

Dip Not:

Sahilden denize bakış, 

Üstte adalar tarafı ve Yalova sahili bulutlara teslim olmuş,

Altta bizim sahil ve Marmara açıkları ışıklı,

Üstteki solda alttaki sağda olacak şekilde fotoları zihninizde birleştirin lütfen,

Sivriada açıklarından bir çizgiyle ayrılmış adeta.