9 Kasım Salı

Çocuk şarkısında dediği gibiydi, isli, sisli, pis, puslu bir güne başladık. Bir ara güneş görünür gibi oldu, kaçtı.

* Sabah kahvaltıda Nuh'un Gemisi'nin geçen haftaki programının podcastını dinledik, annemle. Bugünkü ruh halimize tam uyan bir programdı, bir anma programı, başlığı Bağımsızlık ve Cumhuriyet, Ata'nın  sevdiği şarkılar, zeybekler, türküler...

** Bugün aklım hep başka yerlerdeydi, bir dokunan olsa gözyaşım pıtır pıtır dökülmeye niyetli, eskilere gittim. Eski fotoğraflar, eski yazılar... Annemin keyfi yok, kardeşim uzakta... Öyle içimden içimden andım babacığımı.

*** Akşamüstü annemi ortopediste götürdüm. Bir kaç gündür kalçasında bir ağrı vardı. Artar, sıkıntı verir diye endişelenmiştim. Neyse, korkulacak bir durum değilmiş, biraz yaş icabı, biraz kilo fazlasının vücuda verdiği yük, bir iki ilaçla ağrı faslı  toparlanacak ki, bir tanesini ben zaten üç gündür vermiştim.

Çocuklar küçükken onların hastalıkları nedeniyle biraz el yordamıyla doktorluk yapar hale gelmiştim, şimdi de annem sayesinde başka bir aşamaya geçiyorum galiba.

Dedem (babamın babası) doktor olacağımı düşünürdü, bana doktor hanım derdi. Neden bilmiyorum, belki sadece yakıştırırdı. Aslında kardeşim bu teşhis işlerinde filan çok iyidir. Sonra ikimizin de doktorlukla âlâkası olmadı işte.

Ne ise, dedemin keyfi yerine gelmiştir belki, torunu fahri doktorluk yapıyor. 

Dip Not:

Babamın ilk renkli fotoğraflarından olsa gerek,

Renkler soluk biraz sanki,

Güneş ışığının parlak zamanı olmalı,

Bir de eskiyince solan fotoğraf kağıdından sebep,

Oysa kalbimizde en  parlak resmiyle hep...