Bu sabah esintili ve biraz daha serin bir güne uyandık ve rüzgar gün boyu varlığını hissettirdi.
* Sabah erken uyanıp havanın rahatlamış olduğunu görünce, üç-dört gündür havadaki nem nedeniyle eziyet haline gelmesi nedeniyle ihmal ettiğim yürüyüşe çıktım.
Sahile kadar indim, denize baktım, mutlu oldum.
Fakat, tam bu noktada belirtmeliyim ki, yürüyüş yapan ahalinin - genç yaşlı demeksizin, yaşına bakmaksızın- abartmıyorum % 90'ı maskesiz ya da maskesini koluna çenesine takmış insanlardan oluşuyordu. İnanamadım bu duruma, varyant filan düşünmeden böyle rahatladıysa insanlar, vayy geldi başımıza!
** Dün akşam bir belgesel izledim, adı "One Child Nation"
Film, Çin'in 1979'dan 2015'e kadar süren tek çocuk politikası hakkında. Yönetmenleri Nanfu Wang ve Jialing Zhang olan 2019 yapımı film, Sundance Film Festivali'nde gösterilmiş.
Ailelerin sadece tek çocuk sahibi olmasına izin verilen yaklaşık 30 senelik o dönemde çekilen acıların, sıkıntıların anlatıldığı filmin tümünün çok etkileyici olmasının yanısıra bence en çarpıcı noktası "kadının kendi bedeni üzerinde karar vermesinin özgür bırakılmadığı, bunun hükümet politikalarıyla belirlenmesinin anlamsızlığı" üzerine olan son cümlelerdi.
*** Bu ara belgeselci oldum sanırım, bugün başka bir belgeselin peşine düştüm. Adı "Küba ve Kameraman". Amerikalı Jon Albert, 40 yıl boyunca Küba'da meydana gelen değişiklikleri, halkın tepkilerini, Fidel'le yaptığı röportajları, bir kaç ailenin yıllar içinde neler yaşadıklarını aktüel haber kamerası aracılığıyla aktarıyor.
Belgeselde en çok etkilendiğim bölüm, 1990'larda Sovyetler Birliği dağıldıktan sonra ticaretinin çok büyük kısmını SSCB ile yapan Küba'nın ekonomisinin nasıl çöktüğünü ve halkın çektiği zorlukları anlatan kısım oldu.
Küba'ya gittiğimizde yerel rehberimiz o yıllarda çektikleri zorlukları anlatmıştı, bunun sağlamasını filmde camlı şekilde görmek sarsıcıydı. Taa ki, turizm, 2000'lerden sonra Küba ekonomisinin can kurtaran simidi olana dek yaşanan fakirliğin etkileri, insanların neden Küba'dan kaçtıklarını da anlaşılır kılıyordu.
Sabah yürüyüşünden,
Rüzgarda salındığı için net çekilememiş,
Olsun, rengi güzel,
Boru çiçeği.
burada da öyle, tüm insanlar rahatlamış anlamsızca. herkes maskesiz sokaklarda. ne olacak sonumuz bilmiyorum!
YanıtlaSilboru çiçeği çok güzel ama kökleri acaip bir iştahla yürüyor bahçelerde. bizim yan komşunun boru çiçeğinin kökleri bizim bahçeden (ara duvar ve kaldırım altından geçerek) çıkıyor :P
Haklısın canım, rengi çok hoş ancak boru çiçeği acayip yayılıcı ve işgalci bir tip. Mutlaka bir destur demek gerekiyor. :))
SilMaske rahatlığı bir tarafa, yaz geldi hastalık bitti havası beni de çok endişelendiriyor. Dur bakalım neler olacak?