28 Aralık Pazar

Bugün hava dünden de soğuktu, oğluma dedim ki kutup soğuğu Hamburg üzerinden bize gelmiş. 

Ne iş merakıyla hava durumuna bakmış, hayretini belirtir bir nida ekledi mesajına. 

Yürüyüşe çıkarken sıkı giyindim, şemsiyemi aldım. Bu defa şemsiye almış olmak totem ötesine geçti, işe yaradı, yağmur inceden ama rüzgarla savrularak yağdı yol boyunca. 

Eve dönüşte alt sokaktayken kesildi. 

Şart mıydı sokağa çıkmak? Değildi. 

Almam gereken bir şey vardı, onu bahane ettim. Neden?

Çünkü soğuk havada yürümeyi severim. 

Yazın sıcakta terleye bayıla yürüdüğüm yollarda bir de üşüyerek yürümeli ki yaşamın akışı, doğanın verdiği hisler eksik kalmasın.

Tabii bunun bir de ilk ve son baharları var; ılık havalar, yeşeren ağaçlar ya da serin rüzgarların başlaması yaprakların sararması, kızarması, dökülmesi.

Daha bir hafta öncesine kadar yapraklarla dolu olan alt sokaktaki çınar ağaçları, artık nerdeyse çıplak kalmak üzereler.

Bu sene hava ılık giderken, ne zaman kış gelecek diye düşünürken, bir kaç gündür yılbaşına beyazlar içinde gireceğiz ihtimali belirdi. Düne kadar bana inandırıcı gelmeyen bir ihtimal şimdi oldukça yakında, sanırım.

Mevsimin güzellerinden, güzelliklerinden sıklamenler,

Tam olması gerektiği renk ve canlılıkta...