8 Temmuz Salı

Sabah dışarı çıktığımda komik bir görüntü vardı, sokağın ortasında gezinen martılar, martıları izleyen kediler...

Ne oluyor böyle diye düşünürken karşı kaldırımda elindeki paketten martılara yemek veren bir genç kadın gördüm. Hani kedi besleyenlere alışkınız da, martı besleyeni ilk gördüm. Zaten sokaklara  kediler için bırakılan mamalara martıların ve kargaların ortak olduklarını gözlüyoruz. Beni şaşırtan ilk kez martıları çağırarak onlar için yemek koyan birisini görmek oldu. 

Kızıma anlattım, evcilleştiriyor martıları diye yorumladı.

Bugünün diğer şaşkınlık konusu, Cuma günü pazardan aldığımız karpuzun içten içe tamamen çürüdüğünü görmek oldu. Artık bunu kesip dolaba koyayım diye elime aldığım an içinden sular akmaya başladı. 

Taşımak için çekilen emeğe mi yanayım, Diyarbakır karpuzu alıyorum diye verdiğim fazla paraya mı yanayım. akan sularla yapış yapış olan mutfağı temizlemek için uğraşmana mı yanayım, bilemedim.

İlk defa böyle çürüyen karpuz gördüm, acayipti.

Günün hikayesini geçen hafta İstanbul'da konser veren ve fakat gidemediğim Hermanos Gutiérre'den  bir parça ile tatlıya bağlayalım, Esperanza. 

Dün gece biraz ay seyredeyim, biraz yatmadan serinleyeyim niyetiyle balkonda otururken sağ yanımdan tanıdık bir koku geldi.

Meğer bizim kızlar yine çiçeklerini görelim istemişler...