10 Temmuz Perşembe

Dün gecenin bir vaktinden bu sabahı nasıl bulduk, sabahtan akşamın bu saatine nasıl geldik, hatırlamıyorum; çok yorgunum, uykusuzum.

Akşam hava biraz serinler gibi olunca kızım misafirini Kadıköy'e götürmek istemişti, nitekim gittiler de.

Onlar arkadaşlarıyla buluşmuş sohbet ederken, ben de maçı seyrettim, kazanılan maç nedeniyle keyfim yerinde yattım, uyudum. Gecenin bir vakti uyandım, kızlar gelmişler, ama ne olduysa uykuma bir ara verdim.

Tam yeniden dalıyordum ki kızımın banyodan sesi geldi, midesindekileri çıkarıyordu. Eyvah dedim. 

Haklı olarak demişim, içgüdüsel olarak, zira sabaha kadar sıklaşan aralıklarla lavaboya ve tuvalete koşmaya devam etti. Sonunda ikimiz de uyuyamamış ve bitkin düşmüş olarak sabahı bulduk.

Baktık olacak gibi değil, yakınımızdaki hastaneye gitmeye karar verdik, ama kızımda hal yok durakta ise taksi yok. Yavaştan yürürüz diyerek apartmandan çıkarken apartman görevlisini bahçe sulamaya hazırlanırken gördük. 

Rica ettim, bizi arabasıyla hastaneye bıraktı, acile girdik.

Doktor muayenesi, kan tahlili derken, serum takıldı, bizim kız yarı baygın yatarken serumu yedi. Tahlil sonucu çıktı, doktor bakteriyel değil bu viral olabilir, bugünlerde salgın var, dedi.

Bir iki destekleyici ilaç yazdı, hafif ye, perhiz yap, dinlen dedi ve eczaneye uğrayarak ilaçları aldıktan sonra eve ulaştık. 

Şimdi biraz uyku, bir iki lokma kızarmış ekmek, beyaz peynir, patates ve muzdan sonra daha iyi gözüküyor bizimki.

Tesellimiz, bu iş arkadaşının başına gelmedi ve gece boyunca evdeki hareket sürerken misafirimiz uyumaya devam etti, çok şükür.

Biz eve döndükten sonra olanları duydu ve çok şaşırdı. Biz de bu kadar rahat uyumasına sevindik, memnun olduk.

2018'den marmaris civarında bir koydayız,

Bir dolunay anısı, güneş batmış, ay henüz doğmuş...

Neden mi dolunay?

Bu gece dolunay var da ondan, 

Bir ara dışarı çıkın aydedeyi arayıp bakın!