Sıradan, soğuk, yağışlı bir pazar günüydü.
Annemle kahvaltı yaptık, kereviz çorbası pişirdim, anneme dün aldığım terliği değişmek üzere caddeye gidip geldim, eve dönünce ekmek hamuru yoğurdum.
Öyle işte, dediğim gibi sıradan bir pazar günü.
Keşke öyle bitseydi.
Akşamüstüydü, bir kendini bilmezin ettiği lakırdıların bazıları kulağıma gelince bütün keyfim kaçtı.
Bildiğim şeyi tekrarladım içimden, makam sahibi olmakla insan olmak aynı şey değilmiş, hele ki o yükseklikten zehirlenmişse kişi.
Ne olduğunu anlatmak için değil, kişisel tarihime not düşmek için yazıyorum bunları.
Neyse...
Dünkü kumrular bu sabah yine geldiler balkona.
Yine kuğurdadılar, biraz bakındılar, bir süre saksılardan birinde oturdu birisi,
Sonra yine uçup gittiler...
Güç zehirlenmesi deniyormuş bu durumlara en yakınımdaki bir kişide görünce duymuştum bu sözü. Hülya
YanıtlaSilValla artık ne zehirlenmesi bilemedim de, iyi bir şey olmadığı kesin...
SilHiç canını sıkma, olur böyle sinir bozucu şeyler. Bir iki güne unutursun nasıl olsa. o kuşlar da kesin keşif yapıyorlar, yavrulacak mı acaba? daha bahar gelmeden kuşlarda şaşırdı dünyalarını..
YanıtlaSilUmarım çabuk silinir zihnimden.
SilKuş maceramız sürüyor, bugün de misafirliğe geldiler yine. :))
kumrular çekirdeğe benzeyen gagaları ile ne zarif kuşlar :) konup huzur bulacakları balkonu bilmişler netekim :)
YanıtlaSilKumrular, çok tatlılar. :)
SilVe iltifatının zarafetine hayran kaldım cancağızım. <3
şu sıralar benim kumrular da bir saksıma gözlerini diktiler. bu soğukta olmaz diyerek kovalıyorum sürekli ;)
YanıtlaSilYa evet, iki gün ısınınca kafaları karıştı, daha durun ne aceleniz var, Şubat geçsin bir önce. :)
Sil