Sabah kalkınca egzersiz yapmak ve akşam gün sonu özeti yazmak öyle alışkanlık haline geldi ki yapmazsam bir çeşit kaşıntı tutuyor ruhumu.
Mesela dün sabah anneme bakmaya ve ilaç almaya gideceğim için egzersizi atlamıştım, bu sabah daha mutlu hissederek başladım hareketlere.
Bugünkü koşuşturmacalı günün sonunda şu satırları yazmak da iyi hisler veriyor, bugün de yaşadım der gibi...
Bugünün önemli olayı kitap kulübümüzün yaz arasından ve devamında sevgili F. Hanımın vefatından sonraki ilk toplantısı oldu.
İşin ilginç tarafı şu, onbeş yıllık bir geçmişe dayanan kulübümüzün son kadrosu ile bir araya geldiğimizde artık sadece kitap konuşmuyoruz. Filmler, gündelik hayat, olan biten, anılar derken sohbet koyulaşıp gidiyor; bugün de öyle oldu.
Feneryolu Potlaç'ın önündeki ağaç giyinmiş süslenmiş, kışa hazırlanmış.
Ah bayıldım o ağaca. Tüm ağaçlara öresim var benimde :)
YanıtlaSilşu egzersiz işini ben de rutine bindirebilsem ne iyi olacak ama sana imrenme aşamasında kalıyorum genelde :)
YanıtlaSiltığ işini hiç bilmem ama sırf şu ağaçlara yapılan güzellikler nedeniyle öğreneceğim sonunda:)
Yazmak kesinlikle güzel bir eylemmiş, bunu blog yazmaya başlayınca anladım. Bu sayede edindiğim arkadaşlıklara paha biçemem, çok azı ile canlı görüşmüş olsak bile çok kalabalık olduğumuzu biliyorum ve bu sadece yazı üzerinden bir durum olmaktan da çıktı, sanki birebir konuşuyormuşuz gibi bir his, çok enteresan. Fotoğraftaki ağaçtan bile öte bir gerçeklik hissi aynı zamanda :)
YanıtlaSil