Sabah annemle kahvaltımızı henüz bitirmişken yengem aradı, evdeysiniz birazdan vapura bineceğiz, size geleceğiz dedi. Buyurun bekleriz dedik.
Anneciğim adeti olduğu üzere hemen "ne ikram edilecek" telaşına düştü. Dedim merak etme sen, gidip ufak tefek çay yanı ikramlık alırım hemen, karpuzumuz da var, daha ne olsun?
Öğlenden az önce geldi misafirlerimiz, çocuklarını tatile göndermiş yaz bekarı kuzeni de çağırdık, planlanmamış bir pazar aile toplantısı oluverdi, annem de memnun oldu.
Misafirleri yolcu ettikten sonra kısa bir market alışverişine çıktım.
O sırada voleybol birincilik ikincilik maçı aklıma geldi, hemen kontrol ettim, bitmiş bile. Ve neyse ki İtalya kazanmış.
Böylece kendimce "şampiyona yenildik, daha ne olsun" tesellisi geliştirmek imkanım oldu.
Hava yine sıcak ve bu durum artık bünyeme yorucu geliyor. Bitmeyen yaz yapmışlar gibi...
Dayım ve yengem gelirken kendi sevdikleri bir kitabı bana getirmişler,
İyi oldu, Şilili Şair'den sonra okuyacağım kitabım var diyebilirim.
sizin bu aile buluşmaları ne güzel oluyor hep, tanımadan seviyorum dayını ve yengeni mesela :) Kitap getirmişler gelirken, sevilmezler mi hiç :)
YanıtlaSilTanıyınca da seversen zaten. :)
Sil