Şermin Yaşar'ın son kitabı/ilk romanı "Söyleme Bilmesinler"i dün gece bitirdim.
Bir ailenin bireyleri olan roman kahramanları, 24 saatlik zaman diliminde yaşanan olayları aktarırken sırayla söz alıp, her biri olanı kendi cephesinden anlatıyorlar. Sonuç? Okuyunuz derim...
Sf. 123'den ufak bir alıntı:
"Özgür olsun çocuklar, canları nasıl istiyorsa öyle yaşasınlar. Birimizin kasveti hepimize bulaşıyor böyle. Neşe bulaşıcıdır falan diyorlar. Yalan.
Neşe kolonya gibi bir şey. Dökünüyorsun, o an ferahlıyorsun. Sonra uçup gidiyor burnundan, elinden, üzerinden.
Kasvet öyle değil ama, zamk gibi, bulaşıyor ve dokunan herkese yapışıyor."
Barış Özcan'ın bu haftaki videosunu paylaşmak istedim, iki gündür ada sahillerinde takıldım kaldım.
İnsan haafızası konusundaki video konuyla ilgilenenlere ilginç gelebilir.
Ada sahillerinden dönüş,
Vapur Bostancı iskelesine yanaşırken,
beğendin değil mi romanı? herkesin farklı hayat deneyimleri, farklı kişilikler oluşturmalarına neden olmuş...ben tüm karakterleri sevdim neticede..."Özgür olsun çocuklar, canları nasıl istiyorsa öyle yaşasınlar" ne güzel bir cümle. keşke diyebiliyorum sadece, keşke...
YanıtlaSilBeğendim Şulem ve karakterlerin her birini ayrı sevdim, hak verdim, anladım. Gerçek gibi tüm anlatılanlar, olabilir bu yaşananlar ve biz herkesi ayrı tanısak sever hak veririz tümüne de. :)
Sil