11 Aralık Pazartesi

Dünden beri bir şekilde iletişemiyorum, hatır sormak için aradığım üç farklı arkadaşım telefonlarını açmadı, o sırada müsait değillerdiyse sonra aramadı ya da şimdi müsait değilim arayacağım filan anlamında mesaj atmadı.

Mecburlar mı? Tabii ki hayır. Ancak genelde öyle davranırlardı, o nedenle meraka düştüm. Anlarız yakında, belki de seyahate filan gitmişlerdir ya da sadece merkür geri gidiyordur.

Bugün güneşli ve serince bir hava vardı, pilatese gittim, sonrasında biraz caddede vitrin baktım, iki kitapçıda gezindim. Her yerde yılbaşı alışverişi için cazibe yaratmaya çalışmışlar gibi. Canım hiç alış veriş çekmiyor. 

Bunu dedim ya burnum uzamaya başladı bile, çünkü kitapçılardan birinden kendime yılbaşı hediyesi dört kitap aldım. 

Sabahı yeterince sportif geçirmiş olduğuma karar verdim, eve dönüp ton balıklı salatamı yedim ve öğleden sonrası keyfi olarak film seyrettim; önce dün başladığım Spencer filminin kalan yarısını, ardından kaç zamandır  aklımı çelen Cherbourg Şemsiyeleri filmini. 

Spencer, Lady Di.'nin en mutsuz olduğu zamanlardan 1991 Noel'inde geçiyor, anlattıkları duygusal haliyle. 

Cherbourg Şemsiyeleri 1964 yılının müthiş müzikali, o senelerde fırtınalar koparmış bir film. İzlerken şaşkınlık içinde kaldım, o zamanlar dünya bu kadar naif miydi gerçekten?

Tamamı şarkılardan oluşuyor, hiç konuşmasız, tüm oyuncular özellikle Catherine Denevue nasıl genç ve güzel, anlatılmaz, izlemek lazım.

Filmin 50. yılında renkleri yeniden elden geçmiş, o zaman yayınlanan fragmanda filmin ünlü şarkısı da var, burada. 

Bugün kendime hediye aldığım kitaplar, 

Murakami'nin yazarlığının ilk yıllarında yazdığı öykülerin olduğu kitabını merak ediyorum.