26 Kasım Pazar

Dün gece havadaki basınç o kadar değişken ve yorucuydu ki, bütün gece tilki uykusundaydım. 

Sabaha karşı fırtına delirdi, yağmur rüzgarla birlikte yatak odasının camlarını kırbaçlamaya başladı. Bir ara yağmur sesi su sesine dönüşünce baktım, pencereden yağmur sızmaya başlamış.  

Koşarak balkona çıktım, bez alıp pencerelere yerleştireyim diye, ayağım kayıverdi, balkonda şakır şakır yağmur suyu. Oysa normal olarak balkon ıslanmaz bile, nasıl deli yağıyorsa...

Diğer pencereleri de kontrol ettim, yattım, fırtınanın sesini dinliyorum; sanki uzaktan siren sesi duydum gibime geldi. Sabah konuşurken, kardeşim gökgürültüsü duydum dedi.

Sabah ezanından sonra yağmur sakinleşti, sonra durdu.

Öğlene doğru yürüyüşe çıktım, hava buz kesmiş. Oysa dün ince bir pardesüyle dolaşmıştım, gayet iyi gelmişti. Günün durumuna uygun giyindim haliyle, atkı, bere kapişonlu mont, eldiven taksam olurmuş.

Yürüyüşten dönerken oğlum aradı, görüntüyü açtı, Prag'a mevsimin ilk karı düşmüş, çatılar beyazdı, hava soğukmuş.

Akşamüstüne doğru İstanbul İçin Son Çağrı filmini izledim. Uykusuz ve yorgun bünyem için, tam olmasını umduğum gibi boş boş bakabileceğim bir filmdi, izledim bitti gitti.

Bu sıralar, yağmurun da şiddetiyle çam ağaçları iğnelerini döküyor, sedirlerin tohumları dökülüyor.

Kaldırıma yayılmış yaprakları, tohumları görünce üzülüyorum, keşke betona değil  olması gerektiği gibi toprağa dökülebilseler,

Ya da onları toplayıp bulduğumuz topraklara yaysak...