22 Kasım Çarşamba

Dün gece henüz uyumuştum, sokaktan sesler daha doğrusu  bağırışmalar geldi. 

Nadiren gece vakti böyle ses yükselir sokaktan. Genellikle bir kaç genç bağırış çağırış yolan geçmekte olurlar, sesler kısa zamanda azalır, biter. Tek tük kadın erkek kavgası sesi geldiği de olmuştur. Bu defaki daha kalabalık bir gruptu ve sesler iyice yüksek perdeden ve kavga gibiydi. 

Merakımı yenemedim, kalktım, salonun penceresinden kendime duvarı siper alarak baktım. En az yedi sekiz genç erkek kavga ediyordu, bir tanesi yerdeydi, bir iki tanesi ona bir kaç tekme savurdu.

Neyse ki dayak faslı öylece kaldı uzamadı, yerde yatanı kaldırıp apar topar hemen yanda duran bir arabaya tıkar gibi bindirdiler. Sonra, bir yandan küfrederek iki ya da üç kişiyi daha arabaya tıktılar. Defolup gitmelerini haykırdılar. Arabadakiler dışardakilere laf mı söyledi, yoksa dışardakilerden biri hırsını alamamış mıydı anlamadım, bir adam arabanın arka stop lambalarına, arabanın kaportasına tekmeler atmaya başladı. 

O esnada araba, gaz fren karışmış halde hoplaya zıplaya hareket etti ve uzaklaştı. Sokaktaki beş altı kişi aynı yönde yürüyerek uzaklaşırken, arabaya tekmeler savuran halen hırsını alamamış gibi söylenmekteydi. Pencereyi kapattım yattım, haliyle uykum kaçtı, bir süre dışarıyı dinledim, sesler kesildi, çevreden bir kaç kapı pencere kapanma sesi duydum, benim gibi seyirci olan, ne olduğunu anlamaya çalışan diğerleri de evlerine çekildi sanırım. 

Sabah sokağa çıktığımda, arabanın durduğu, tekmelendiği yere baktım, kırmızı beyaz cam kırıkları yayılmıştı. İki saat sonra o kırıklar görünmez olmuştu. Sanırım gelen geçen arabalar kırıkları ezdi, yaydı. Kırıkların izleri de olmasa, dün gece kabus gördüm, birileri sokağın ortasında kavga ediyordu, diyecektim.

Bu da böyle bir acayip olay işte...

Dün gittiğim Cumhuriyet'in Yüzü sergisindeki eski zaman afişlerinden bir tanesi,

"İnhisar Likörlerini İçiniz"

Bulsak içerdik...