11 Kasım Cumartesi

Sabah uyandığımda saat 7 olmasına rağmen hava henüz karanlıktı. Bir de  lodos bulutları taşımış, gökyüzünün aydınlığı azalmış, saatler de şirazesinde değil zaten, gece devam ediyor adeta.

Baktım takvime, gün doğumu 7:45 yazıyor, o zaman yürüyüşe gidilir dedim, toparlandım ve tam 7:45'de sokağa çıktım.

Sahile yaklaştıkça lodosun şiddeti hissedilir olmaya başladı, sahilde dalgalar kıyıyı vuruyordu, denizin rengi morarmıştı, gökyüzü bulutlarla kaplıydı, martılar havada durmakta zorlanıyordu.

Biraz denizi seyrettim, bir iki fotoğraf çektim, biraz sonra sahilden ayrıldım eve doğru yürümeye başladım. 

Yolda eski bir arkadaşım aradı, sahile yürüyüşe gidiyormuş, gelir misin demek istemiş.  Dedim, dönüyorum artık, gelecek defaya kısmet olursa.

Eve dönerken yufkacıya uğradım, dün aldığım ıspanakları börek yapmaya niyetlenmiştim. İyi kararmış, az sonra annemin kuzeni aradı, karşıya geçeceğini müsaitsek anneme de uğramak istediğini söyledi. Hemen böreği yapmaya başladım. Böreği fırına sürdükten sonra kardeşimle konuştum, yeğenimle birlikte caddeye inmek üzere yola çıktıklarını anneme de uğramak istediklerini söyledi.

Böylece, öğleden sonranın programı kendiliğinden belirlendi; annemde ıspanaklı börek eşliğinde çay partisi. 

Sabah, henüz sadece rüzgar esiyorken, önde kayalık sahil ve martılar, arkada deniz ve adalar...

Bu defa lodosun gözü gerçekten yaşlıydı, hatta hüngür hüngür ağladı, diyebilirim.

Öğlenden itibaren deli rüzgar eşliğinde savura savura yağdı durdu yağdı.