29 Ekim Pazar

Bayramımızı kutladık; coşkuyla, hep birlikte, içtenlikle, sevgiyle, sevdiklerimizle.

Son hafta, her güne bir yeni marş temposuyla marşlar üretildi, yine her gün televizyonlarda dakikalarca 100. yılı kutlayan kurum reklamları yayınlandı. En önemlisi vatandaşlar önce sosyal medya sayfalarını, sonra evlerini bayraklar, Atatürk fotoğrafları ile donattı. Bugün  bayram kutlamak için sokaklara çıkmış insanların büyük çoğunluğu kırmızı beyaz giyinmişti, ellerindeki bayraklarıyla  uyum içindeydiler.

Bugün benim payıma ortak coşkuya ek olarak, nefis bir kutlama konseri düştü. Şulem'in oğlu canım O. bey, kendisi için alınan bileti katılacağı başka etkinlikler nedeniyle kullanmayacağını beyan edince, anneciği beni düşünmüş, haberdar etti, haliyle bayıla bayıla bu öneriyi kabul ettim.

Akşamüstü dolu bir tren vagonunda Şule ve ablası canım Ş. ile buluşup önce Yenikapı'ya  oradan Taksim'e ulaştık. AKM'de biraz turladık, sergi salonundaki sergiyi gezdik, konser öncesi birer kahve eşliğinde ağzımızı tatlandırdık.

Sonra AKM'nin fuayesindeki eğlenceli marş eşliği çalışmalarına katıldık. Kapılar açıldı, salonda yerlerimizi aldık, saat 20:00'de konser başladı, iki saat nasıl geçti anlamadık.

Özellikle ikinci yarıdaki marşlara bütün salon eşlik etti, böylece 100. yılı kutlamanın sevinci ve gururuna  ek olarak Viyana'daki yeni yıl konserleri gibi dinleyiciyi de içine katan, mutluluk verici şahane bir konser yaşadık. 

Konser bitti, orkestra, koro, solist sanatçılar, orkestra şefi selam veriyorlar,

Selamın arkasından İzmir marşıyla yapılan bis sonrası perde kapandı ve dinleyici alkışa devam etti, perde açılmadı.

Bunun üzerine seyirci Dağ Başını Duman Almış marşını söyleyerek ikinci bisi kendisi yaptı, unutulmazdı!