22 Ekim Pazar

Pazar sabahından ana oğul konuşmaları:

Sabah tablada simit görünce gözüm yaşardı, inanamadım kendime.

Ah keşke  simit de alsaydım!

Sokakta alırım, şimdi senin ekmeğini yiyeceğiz nasılsa. 

Domateslerin artık mevsimi bitiyor, biraz tatları azaldı.

Kırmızı domates, çıtır salatalık! Bizimkiler İspanya'dan geliyor, mevsim sonu bile onlara göre çok iyi.

Çay biraz karma oldu, evde ne çay bulduysam karıştırdım, bakalım iyi olmuş mu?

Çok güzel olmuş eline sağlık annem, tabii ki bardakta içerim.

Siz yoksunuz diye bu sene reçel yapmadım, annanen çilek ve erik yaptırmış, onları getirdim

Kaymakla en güzel çilek gider zaten.

Dün gece uçağınız epey turladı, radardan gördüm, geldiniz bir türlü inemediniz.

Taksi de çok uzun sürdü, körüğe yanaşana kadar epey gezdik.

İşte böyle, dün gece şehrimize konan gurbet kuşum bu sabah ana evine kahvaltıya geldi. Çaydır kahvaltıdır derken biraz karın doyurduk, biraz hasret giderdik. 

Kahvaltının ardından annaneye oturmaya gittik, biraz mahallede gezindik, şimdi sıra lise arkadaşlarıyla buluşmakta.

Yarına kuru fasulye sözüm var, sonrasına bakıciiz.

Tüm bu konuşmalardan önceydi, sabah erken uyandım, bahçeden cıvıldaşan kuş sesleri geliyordu.

Sahile gitme zamanı geldi artık dediler, peki madem dedim, toparlandım çıktım.

Bu sabah koşanlar çoğunluktaydı ya da öyle denk geldi belki.

Deniz pırıl pırıl, berraktı. 

Aksine hava pusluydu, günün sıcak geçeceği anlaşılıyordu.