2 Mayıs Pazartesi

 Bayramın ilk günü sert ve serin kuzeyli rüzgarlar esmeye, havayı bahardan kışa yaklaştırmaya devam etti.

* Günün ilk bayramlaşmasını sabah kahvaltıdan önce annemin elini öperek yaptım, bayram şerefine sıkı sıkı sarıldık.

Pandeminin sıkıntılı, hüzünlü, tek başına bayram günlerinden sonra bu bayram birazcık nefes almak, mutluluk verdi.

** Öğlene doğru büyük dayımın evine gitmek üzere yola çıktık. Karşı kıyıya doğru bayram trafiği başlamıştı bile. 

İkinci köprüden geçtikten sonra sahile doğru dönerken Baltalimanı'nda Japon Bahçesi'nin yanından geçtik. Sakuralar esen rüzgarla patellerini döküyorlardı, pembe kar yağıyor gibiydi. Şulemi andım, onlar ailecek geçen sonbaharda gidip gezmişlerdi, gelecek baharda  sakura zamanı birlikte gidelim diye konuşmuştuk, kısmet olmadı. Seneye inşallah. Bu sene, bahçe duvarının arkasından yoldan geçerken bile olsa gördüğüm için kendimi şanslı saydım. 

Büyük dayım, küçük dayım ve eşi, rahmetli büyük yengemin abisi ve eşi, annem, kardeşim aylar sonra bir sofranın etrafında buluşup, yemek yemenin, sohbet etmenin keyfini yaşadık, büyüklerimizin sağlıklarına şükrettik.

*** Akşamüstü eve döndükten sonra, canım P.in bize on dakika mesafede annesinde bayram ziyaretinde olduğunu öğrendim ve hemen ben de A. teyzeye el öpmeye gittim.

Oturduk, sohbet ettik, eskileri andık güldük, yenileri çoğunlukla çocukları konuştuk iyilikler diledik.

Dip Not:

An be an artan poyrazın bulutları çoğaltmasına aldırmadan,

Deniz kenarındaki saklı köşede oturup denize, karşı kıyıya doğru,

Salacak'tan bakış