14 Şubat Pazartesi

 Sabah  saatlerinde yağmur yağar gibi yaptı, sonra hep bulutluydu, fazla soğuk yoktu; kış günü işte.

* Erken uyandım,  wordle çözdüm -dünkünü çözememiştim, hindu imiş, bak sen!- eskiden sabahları nefes egzersizi yaptığım geldi aklıma. Şimdi neden yapmayayım ki? Beş dakika kadar verebildim dikkatimi, o bile iyi geldi. 

Kahvaltı yaparken Kitaro düştü önüme, nefes çalıştığımı bilir gibi. İzlemiş miydiniz? 1980  tarihliymiş İpek Yolu belgeseli. Nasıl da ağzı açık seyrederdim, müziğine özellikle jeneriktekine hayrandım. Buyrun size Kitaro'dan Silk Road. 

Durun daha bitmedi, sabah dinlediğim Best Of albümüydü, o da burada. 

** Öğlen saatlerinde günlük yürüyüş kotamı tamamlamak üzere sokağa fırladım. Çünkü öğleden sonra anneme üst kat komşusu ziyarete gelecekti, benim de onlara çay servisi yapmaklığım iktiza ediyordu. Böyle kelimeleri  kabartarak olaya ciddiyet katmayı amaçlıyorum, yoksa alt tarafı hizmet sektörü işte!

Ha, şimdi diyeceksiniz ki, pandemi de komşuculuk neyin nesi? Pek haklısınız. Gel gör ki, annemi ikna etmeye, daha doğrusu tek kişi de olsa misafir ağırlamayı geciktirmeye ancak bu güne dek muvaffak oldum. Umarım, kazasız belasız atlatmışızdır.

*** Bugünkü film izleme projemi misafir ağırlarken erteledim haliyle. Oysa, her güne bir film diye başlık açmıştım kendime, mutlu mesut ilerliyordum. 

Bir filmden bir sahne izledim bugün, yüzümde güller açtı. Charlie Chaplin'in Modern Times filminden bir şarkı sahnesi bu. Hadi peki, Kitaro'yu dinlemediniz de bunu izlemezseniz darılırım, haberiniz olsun. 

Dip Not:

Günün rengi dediler,

Kırmızı mı o?

Mevsiminki olmasın!