Geldik mi perşembe gününe?
Çalışma hayatı sürerken perşembe en sevdiğim gündü, nedense. Adını mı severdim, haftanın günleri arasındaki yerini mi, yarın işler bitecek sonra iki gün tatil duygusunu mu?
Şimdilerde günlere karşı öyle bir tavrım yok. Daha çok şu işin yapılacağı gün, bu işin halledileceği gün gibi daha renksiz tanımlarım oluyor.
Yine de bu günün perşembe olduğunu anlamak içimde minik bir sevinç kıvılcımı çakmasına neden oldu.
Perşembe güzelliklerine gelince:
* Sabah sabah kızlar gruplarının birinde bol kahkahalı aşı geyiği döndü.
Arkadaşlarımızdan birisi eczacı, bugün aşısını (tabii ki, covid 19 için) oldu. Bizimkiler, aşı olan Çince konuşmaya ne zaman başlar, konulu bir muhabbete giriştiler. Dışarıdan bakan için saçma bile gelebilir, ancak, bu zamanda bu koşullarda bilinmezliklere karşı tek silah mizah.
** Bugün öğleden sonra canlı konser dinledim.
Borusan İstabul Filarmoni Orkestrası BİFO bugün saat 14:00'te şef Cem'i Can Deliorman yönetiminde çaldı. Konser radyo Karnaval uygulaması üzerinden canlı yayınlandı.
Programda neo-klasik denilen eserler çalındı. Serhan Bali eser aralarında açıklamalar yaptı, konser sonrasında şefle konuştu.
Her zaman dinlemeye istekli olmadığım eserler olsa bile, anlatım ve canlı oluş konserden zevk almamı sağladı.
*** Mehmet Rauf'un Eylül'ünü keyifle okuyorum.
Uzun süredir aklımda olan bir romandı, aradığımı bulduğumu düşünüyorum.
Lütfen, kitabı okuyayım diyorsanız bir kez daha düşünün, yazılış tarihi nedeniyle kelime dağarcığı çok eski sözcüklerden oluşuyor. Öyle ki arkasına sayfalar uzunluğunda sözlük eklenmiş, sürekli sözlüğe bakmak okumayı bölen bir durum.
Sen nasıl okuyorsun derseniz, cevabım var, aldığım hukuk eğitimi sayesinde eski dile oldukça aşinayım. Yine de arada sözlüğe baktığım oluyor.
Dip Not:
Yıllardır ekmek yapıyorum. Yine de yaptığım ekmeği yiyen birisinin "eline sağlık çok güzel olmuş" demesi çok hoşuma gidiyor.
Bu sabah kahvaltı ederken oğlumun dediği gibi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Hoşgeldiniz!