Dünkü uzun yürüyüşün son yarım saati eve gittiğimde acıyan dizlerimi ne halde bulacağım endişesiyle geçti.
Yürürken kendimi çevreyi seyretmeye fazlaca kaptırmış olmalıyım, bir anda kendimi dizlerimin üzerinde yerde buluverdim.
Hemen toparlsndım kalktım, bir çiçek bankanın kenarında oturdum, kendimi kontrol ettim, dizlerimde sızıyı dinledim, sonra metroya doğru yürüdüm, eve döndüm.
Buz koyma, acı azaltıcı krem sürme işleri arasında evde vakti zamanında yeğenime verdiğim kantaron yağı olduğu hatırlandı ve onu da sürdüm.
Sonuçta bu sabah uyandığımda dizimin sızısı azalmıştı ama bugün evde otursam buz koymaya devam etsem daha iyi olacak düşüncesine uydum. Bugün buluşmak üzere sözleştiğim arkadaşım R.cığıma durumu yazdım ve yarın için sözleştik.
Günün kalanında yeğenime bir iki kap yemek yaptım, biraz televizyon biraz da yağmur seyrettim (evet, hava olması gereken karakterine dondü) ve bugün de böyle geçti.
Aralık ayının karanlığına ışık verecek renkler...
Ay aman geçmiş olsun, dizlere bir şey olmasın, onlar mücevher, kasada korunmalı. iyi etmişsin bugün dinlendirmekle. Şifa üflüyorum buralardan...
YanıtlaSilSelam çok geçmiş olsun. Bugün sevdiğim arkadaşımla konuşuyordum. O da düşmüş. Bir şey olmamış ama dizi kötüymüş. Acil şifalar dilerim. Sevgiyle kalın.
YanıtlaSil