Ah bu gün nasıl geçecek, ne çok iş var yapacak diye başladığım günün şu saatinde kendime bir aferin verecek noktaya ulaşmanın gururunu yaşıyorum. ( Amma tumturaklı, abartılı cümle yumurtladım, değil mi? )
Neyse işte! Bin umutla başlayıp, çuvallayıp oturduğum zamanlardansa böyle altta başlayıp yukarıya seyreden günler daha iyi, haliyle.
Günün büyük olayı. annem için çok önemli olan ve günlerdir hazırlandığı aile yemeğiydi.
Malatya usulü etli bulgurlu lahana sarması ana yemekti. Dayılarım özledikleri memleket yemeğini keyifle yediler, tabii biz de.
Sofralarımızın bereketi daim olsun.
Evet evet, kasımpatı, ta kendileri...
Neden? Çünkü Kasım geldi!
İnanılmaz bence de, net.
İçimi açtın! :) Nasıl da güzel kokuyordur...
YanıtlaSilEtli bulgurlu lahana sarma... Maşallah yahu, ellerine sağlık!
Mevsim çiçekleri <3 ben. :)
SilValla ben yapmadım, hamurunu annemin yardımcısı yoğurdu, yemeği annemin küçük kuzeni yaptı. Ben sofrayı kurdum, getir götür ve diğer bağzı işleri yaptım. :))
ay bu kasımpatlarında çok gönlüm kalıyor benim de, dayanamayıp alacağım sonunda :)
YanıtlaSilBen de alacağım, hatta köklü alıp saksıya dikmek niyetim var. :)
Sil