Dünkü narkoz sersemliği bugün azalarak da olsa sürüyor.
Komik olan şu, dün narkozu ben yedim, eve geldikten sonra kızım uyuyakaldı. Sanırım annem için hastanelere gide gele biz iki kardeş bir çeşit şerbetlendik, yoruluyoruz ama direnip ayakta kalıyoruz.
Hani derler ya, eksiliğini göstermesin, muhtaç da etmesin, tam öyle.
Bugün biraz evde mutfakta geçti, biraz alışveriş, yürüyüş derken gün akşam oldu. Yarın annemi için büyük gün, dayımları yemeğe çağırdı. Kaç gündür heyecanı, telaşı sürüyor.
Akşamüstü Bayan E. ile caddeye doğru yürüdük, Cumhuriyet Bayramı fener alayı için Suadiye'de insanlar toplanmaya başlamıştı, şimdi artık adım atacak yer kalmamıştır.
Eve dönüş yolunda mahalle komşum Küçük Jo ile karşılaştık, caddeye doğru inecekti, haberleri ondan alırız artık.
Fincanın içinde böğürtlen çayı vardı, fotoğraf çekmeyi içindeki bitince aklı edebildim.
Nasıl karşılaştık ama? Ben kısa bir yürüyüş yaptım minibüs caddesi üstünden, kalabalık fobim var az biraz.:))))
YanıtlaSilÇok hoş bir tesadüf oldu, kesinlikle. :))
Silİnanılmaz kalabalıktı daha biz oralardayken, sonradan arkadaşlar caddeden yayın yaptı, iyice kalabalık olmuş.
ben de bu akşam annemi bırakamadım ama aklım fener alayında kaldı doğrusu :(
YanıtlaSilSesleri gelmiştir belki sizin oralara bile. :)
SilKüçük bir köyde yaşıyoruz, İstanbul''da ve Bursa'da yaşarken kaçırmazdım ve hep coşkulu olurdu ama sanki bu yıl bi başka olmuş.
YanıtlaSilGaliba öyle, bayramlar artık gerçekten halkın kutladığı özel günler haline geldi, ne güzel. :)
Sil