Kızım adadan gelirken özenmiş ve komşu bahçeden üç küçük boy bostan patlıcanı toplamış. Ben de özendim ve onlarla patlıcanlı pilav yaptım.
Şimdi meraktayım, acaba patlıcanlar acı mıydı? Eğer öyleyse yemeği kurtarmanın bir yolunu bulabilecek miyim?
Akşamüstü yürüyüşe çıktım, telefonumu almayı unutmuşum, dolayısıyla adımlarım sayılamadı. Bu da dert mi diyeceksiniz. Tabii ki değil, ama o adımların sayılması görevimi yerine getirmişim gibi bir his veriyormuş bana. Huzursuz oldum, çok tuhaf.
Dün kızımın üniversiteden arkadaşı bizde kaldı, ikisi birlikte yine fakülteden başka iki arkadaşlarının düğününe gittiler.
Sabah masanın üstünde düğünde çekilmiş grup fotoğrafını görünce hislendim doğrusu, devir bu gençlerin devri artık. Hayatlarını kurma sırası onlarda...
Alalı hayli zaman oldu, bir sırasını getirip başlayamadım,
Bekliyor zamanını...
ben evden çıkarken çiçekkız'ın arkadaşının eve girmesi de sembolik değil miydi sence :)
YanıtlaSil