Bu sabah erkenden sokağa çıktım, önce göz tedavisi, sonra pilates, derken kardeşimle buluşup bir yapı marketine gittik. Anneme gelip çay içtikten sonra bir rehavet çöktü, konuşurken koltukta uyuklayacaktım neredeyse.
Eski bir çalışma arkadaşımız, gençlerden haliyle, doğum yapmıştı, bebeği görecektik, dörtkişi bir araya gelemiyoruz. Bir başkası pandemi öncesi doğum yapmıştı, yavrucak büyüdü okula başladı, biz gözün aydın olsuna gideceğiz hâlâ.
Fotoğraf dünden,
Kızkulesi'nin tadilat sonrası aydınlık bir sureti,
Arkada Üsküdar'daki radar ve Boğaz girişi, köprünün bir bacağı,
İstanbul'da yaşarken ki her iki kıtada da 5'er yıl yaşadım, en sevdiğim şeydi, vapurla karşıya geçip dönmek. Terapi gibiydi.
YanıtlaSilNeyse ki halen öyle ve iyi ki vapurlarımız, motorlarımız var ve nefes alıyoruz. :)
Silkız kulesinin yeni halini gezdin mi? ben beğendim doğrusu :)
YanıtlaSilHayır canım, şimdilik uzaktan bakıyorum kendisine, umarım yakında olur. :)
Sil