13 Temmuz Pazar

Geçende bir kamyonetin arkasındaki yazıyı not etmiştim:

"Hikayenin sonunda herkes kendi kalbinden özür dileyecek" yazılıydı, kasanın üstünde.

Sonra internete baktım, cümlenin sonunu "... özür diliyor." şeklinde bitirerek  yazılmış hali de varmış.

Sanırım -aradım, ama emin olamadım- ünlü roman Şeker Portakalı'ndan  alıntı bir söz bu.

Kim nasıl anlıyor, cümlenin neresinden tutuyor ya da neresine tutunuyor, bilinmez.

Gördüğümde benim de dikkatimi çekti, işte!

Düşündüm, acaba duygularımıza çok mu yükleniyoruz, ya da en büyük haksızlığı kendimize mi yapıyoruz?

Dün annemin doğum günüydü,

Çekirdek çiğdem ailemizle bir araya geldik, 

Kardeşim ev sahipliği yaptı, eldeki iki torun ve annemin küçük kardeşi dayım ve yengem kadroyu oluşturdu,

Yadellerdeki torunlarla görüntülü konuşuldu, öpücükler alındı, verildi,

Bahçede oturduk, çay içtik, pasta kestik,

Pastayı ben seçtim, yazısını kızım...