Bir Günlüğü
Önceki hafta mıydı, geçen hafta mıydı karıştırıyorum şimdi, internette sayfa tıkladıkça önüme çıkan google reklamlarını engellemeye kalkmıştım. Sonuçta reklamları engelleyemedim ve fakat üstüne ek olarak bloglara anonim olarak yorum yapmak zorunluluğuna tutuldum.
Kafamı konuya bir ayırıp, nasıl düzelteceğimi araştırmam lazım. Oysa bugünlerde kafalar hiç yerinde değil. Du bakali...
Genel bir yılgınlık ve sanki dayak yemişlik hali geldi üzerime. Diğer yandan umut da eksik değil.
Yine memleketin insanı yoyo topuna çeviren halleriyle dolu günlerimiz, ben öyle hissediyorum.
Bir arkadaşımla konuşuyorduk, dedi ki dünya hiç bir zaman mükemmel bir yer değildi, o nedenle olabildiğince kötülükleri görmezden gelmemeli diğer taraftan da yapabileceğimizin sınırlı olduğunu da unutmamalıyız.
Hep çelişki içinde yaşıyoruz işte...
Latinler gün geçtikçe renk değiştiriyor, sarı ile başladılar, turuncuya doğru bir açılım içindeler.
Malum aynı sorunu yaşadım ve hala yaşıyorum, kendi blogumda yorumlara cevap verirken bile sen kimsin diye soruyor çoğu zaman. Fotoğraf yüklerken de çerezleri kabul et diye çemkiriyor her seferinde. Sanırım bu blogspotta genel bir tuhaflık var bu ara, ülke gündeminden o da etkilendiyse...
YanıtlaSilHer şey mümkün Leylakcığım, etkilenmiş olabilir. Her şeyimizi izliyorlar ya, o sırada bir insaniyet gelmiş olabilir, belki... :))
SilSelam latin annemin balkonunda vardı çok severim ne güzel çiçek açmış. Googlenun reklamları maynet sayfasında çıkıyor bir türlü kapatamıyorum. Ülke gündemi gibi hayat. Ben de diyorum ki iyi ve kötü her zaman mevcut. İyiler kötüler kadar cesur olmalı. Umudu kaybetmek yok. Doğan güneşten, bugün hava bulutlu olmasına rağmen , yağmurdan, kendimizden yola çıkarak açan çiçekten, yeni doğan bebekten çevremizde gördüğümüz her şey umut olmalı. yok yılgınlık. Nasıl ki düşünce tekrar kakıyorsak ayağa umut olmalı hayatın kendisi umut. Size bu satırları yazarken kendime de umut arıyorum. Sevgiyle kalın.
YanıtlaSilGüzel açtılar evet, ben de seviyorum kendilerini. :)
SilUmut arayacağımız yerleri ne güzel anlatmışsınız, haklısınız her yerde aramalı ve bulmalı. :)
Sevgiler.
Biz duyarlı insanların kaderi bu herhalde; biraz bir şeylerden umut yakalıyorsun, iyiyi güzeli yaşamaya çalışıyoruz ama herşey mi hep tepetaklak olur? Hiç mi
YanıtlaSilistikrarlı hayat yaşamayacağız? Umutlu olalıma dödük tekrar , bilmiyorum sakince yaşamı çok özledim.
Ben kendimi bildim bileli bir iner bir çıkar bu kayık, hiç dümdüz gidemedik ki...
SilBelki bir gün diyelim, yine de. :)