11 Şubat Pazar

Geceyi boyun tutulması üzerine lodos soslu olarak uykusuz geçirdim, sabaha karşı bir iki saat dalmışım.

Sabah konuşuyorduk, kızım da az uyumuş "dolunay vardı" dedi, yok yavrum dolunaya daha var, o bizi uyutmayan lodostu, dedim, pek ikna olmadı sanki...

Günü ağırdan alarak geçirdim, biraz boynumu sırtı esnetecek egzersizler yaptım, sıcak fayda eder düşüncesiyle kaya tuzu ısıttım, bir bez torba içinde ve havluya sararak omuzuna  koydum, biraz işe yaradı ve gevşedi sanırım. 

Öğleden sonra eğrisi doğrusuna denk geldi ve kaç zamandır ulaşamadığım Wim Wenders'in filmi Perfect Days'i buldum, izledim.

Film kendi halinde sakin, az konuşan ve sıradan günler yaşayan tuvalet temizleyicisi  Hirayama isimli bir adamı anlatıyor. Geçen sene bir kaç filmini art arda izlediğim ve sevdiğim Japon yönetmen Hiokazu Koreeda'ya benzettiğim tarzda, sıradan insanların günlük hayatları... 

Hirayama'nın Tokyo'da yaşadığı yer, günlük alışkanlıkları, sevdiği müzikler, onları eski usul kasetlerden dinlemesi, yine eski usul makineyle çektiği fotoğraflar, hepsi ince ayrıntılarla filmi dantel gibi örüyor. 

İki saatin sonunda seyir zevkinin yanında hayat üzerine ince ince düşünmekle ödüllendiriliyoruz.

Filmin güzel müziklerinden bir tanesi burada, Nina Simone söylüyor. 

Kaynakların sınırsız kullanımı gibi oluyor, ama o kadar çok güzellik var ki paylaşmamak olmaz.

Yine ARTER sergisinden bir parça...