Bu sabah hava aydınlandıktan az sonra sokaktaydık, kızımla beraber. Hava bir önceki günden de soğuktu, burnumuzdan ve gözümüzden yaşlar aktı, yol boyu. Sanırım poyraz yönüne doğru yürümek nedeniyle bu kadar üşüdük. İşimizi bitirdikten sonra eve dönüşte daha rahattık, hem de güneş çıkmıştı.
Öğleden sonra pazara gittim, hava önce bulutlandı, sonra incecik toz misali bir şeyler yağdı. Neyse ki, pazarda tenteler var, onların korumasında insanlar alış veriş yapabiliyor.
Bu akşamın yemeklerine kızımın eli değdi. Hem fikir verdi, hem soslarını hazırladı. Bana kalan salata yapmak, şefe asiste etmek, sofrayı kurmak oldu. Epeydir unuttuğum, yoksun kaldığım keyifler bunlar. Hatırlamak insanın kalbini ısıtıyor.
Pilates stüdyosunun bir odasında duruyor bu yazı,
Huzur kalbin derininde...
ay ne güzel geçiyor günlerin(iz), nazar değmesin :)
YanıtlaSilÇok şükür canım, iyiyiz. Bu defa hareket daha az, sakin sakin tadını çıkarıyoruz çok şükür. :)
Sil