13 Aralık Çarşamba

Çarşamba günü bana haftanın ortası gibi gelir, nedense. Diyeceğim şu, bu haftayı bitirirken ayı da ortalayacağız, öyle böyle derken ayın da yılın da sonuna geleceğiz.

Yıllar önce yeğenimin hediye ettiği bir ajanda günlük karışımı bir defterim var. Defterin her sayfasında beş yılın günleri var, böylece bir sayfayı açınca o tarihin beş senelik özetini görür gibi olmak mümkün. 

O günlüğü tutmaya başladığımda ooo ne zaman bitecek bu demiştim, yanılmışım! Beş yıl nasıl geçti anlamadım bile, defterin son sayfalarına gelmişiz. Gerçi üç sene pandemiye esir oldu mu oldu. Yine de yaşandı o yıllar ve her bir günü.

Bugün yeni yıl kutlamasının ilk armağanını aldım. Sevgili Leylakdalı tam da gönlüme göre bir çerçeve seçmiş benim için. Mutlu oldum, sağolsun. 

Dün başladığım filmi bugün tamamlamak üzereyim. Çok sakin bir anlatımı olan, nerdeyse tamamı mahkeme salonunda geçiyor, hikayesi çok etkileyici bir film. Saint Omer hem filmin hem yargılamanın yapıldığı mahkemenin bulunduğu şehrin adı. 

Bugün hava güzelken mahallede epeyce yürüdüm, alt sokakta gencecik bir turunç ağacının uç dallarında çiçek gördüm, aldanmış garipçik. Böyle mevsim akışı şaşmışken ne beklenir?

Mevsim başında bol olacağını sandığımız palamut görünmezlere karıştı. İyi ki geçen ay kuzenler burada iken  Hayvore'ye gittiğimizde  şu buğulamayı yemiştik.