Bugün ne yazsam ne söylesem bilemedim.
Belki başka bir zaman olsaydı, bir iş olsun, mesela tamir için servis gelsin diye beklemekten, bunun sıkıcılığından filan söz edecektim.
Sonra canları için beklemek zorunda kalanlar aklıma geldi, utandım.
Her sabah aklım karmakarışık düşüncelerle dolu olarak güne başlıyorum.
Bu sabah kısa bir gevşeme meditasyonu dinledim, on dakika sürüyor, kısa sayılır, sanki biraz işe yaradı.
Belki siz de fayda görürsünüz. Burada, dinlemek isterseniz.
22 Şubat 2020, Göztepe Parkı,
Taze açmış mimoza ağacı,
Üç sene öncesinden ışığı bol bir anı,
Dün gece yorganın altına girip kaybolmak istedim, ne çileli bir ülkeymişiz biz, ne yapacak o insanlar, felaket üstüne felaket. Delirmek işten değil :((((
YanıtlaSilElimizde sadece delirmek kaldı Leylakcığım... :((((
SilDün akşam tekrar deprem olması orada barınanlar için kötü oldu. Allah yardımcımız olsun..
YanıtlaSilAmin Özlemciğim, ne desek anlamı eksik kalıyor sanki... :((
SilMeditasyon bana çok uzak diye düşünürdüm hep, uzun olanlara hala uzak görünüyor ama şimdilik kısa olanlar bana da iyi geliyor. Ne yapacağımızı şaşırdık her sabah Bilge' nin ölü sayılarını kontrol ettiğini fark ettim, içim ezildi.
YanıtlaSilÖzellikle gençlerin bu umutsuzluk halinde yaşamaları beni çok üzüyor Sevdacığım. Hadi biz iyi kötü yaşadık da, onlar ???
Silbiz de geçenlerde çiçeklenmiş bir mimoza ağacı görüp gülümsedik ablamla yürürken. ne muhteşem bir ağaçtır. annemlerin bahçesinde vardı kentsel dönüşüm öncesi. arkasından ağladığım ağaçlardan...
YanıtlaSilAhh, mimozanın ağlanmaz mı arkasından?
SilKeşke yenisini dikecek bir yer bulsalardı...