2 Eylül Cuma

* Çok acayip bir duygu bu, gelip denize girdim ya, birdenbire başka bir dünyada yaşamaya başladım adeta.

Aslında sabah evden havaalanına  götüren taksi şoförüyle -alışkanlıklarımın tersine olarak- sohbet etmekten başlayan, Bodrum'dan Turgut Reis'e giderken bindiğim Muttaş aracında yanımda oturan Bodrum'lu teyzeyle devam eden sohbet zinciri bile beni alıştığım dünyanın dışına taşımaya yetmişti.

Ne kadar özlemişim insanların hikayelerini dinlemeyi.

** Bizim mahallenin yollarının halen bozuk olması bile keyfimi kaçırmadı. Yerleştikten sonra ilk yemeği yıllardır olduğu gibi Cemile'de yemek, oradan zeytinyağı ve yumurta almak, çocuklar ne yapıyorlar sohbeti yapmak, bir yandan yıllar geçiyor duygusunu pekiştirirken diğer yandan aynı kalan bir şeyler olmasının verdiği iyi hissi yaşamak anlamına geliyor.

*** Denize girdim, el parmaklarım buruşana dek kaldım,  çok ama çok özlemişim denizde olmayı. Çıktım denizden bir süre sahilde yürüdüm, sonra tekrar denize girdim. 

Günbatımını seyreylemeye Kadıkalesi'ne gitmeyi kafama koymamış olsam daha da kalırdım denizde.

Günbatımı son yirmi dakikasında her anı başka güzel  bir şenlikti.

Dip Not:

Böyleyken böyle...

Diğer Not:

Bir süre yorumlara cevap yazamayacağım, sanki

Siz cevapsız kalmaya aldırmayın yazın diyeceğinizi,