15 Eylül Perşembe

 * Dün gece tatlı tatlı sohbet ederken içtiğimiz ıhlamurlar geceyi mışıl mışıl uyuyarak geçirmemi de sağladı. Sabah S.ciğimle erken  uyandığımızda sohbeti terasta denize bakarak sürdürdük. Sabah sohbetinin ana konusu bahçede ve çevrede bulunan Bodrum'a özgü ağaç ve çiçeklerdi. 

Sonra kahvaltı hazırlama faslına geçtik, ağır ağır hazırladık ve A.cığım uyanınca masaya oturup yine aheste beste sohbetle karnımızı doyurduk. 

** Öğlene doğru Torba'daki yeni otogara doğru yola çıktık ve sevgili arkadaşlarıma veda ederek havaalanına doğru yola çıktım. 

Havaalanı fazla kalabalık değildi, ya da artık online check-in, hızlı bagaj teslimi gibi uygulamalarla fazla beklemeden işlerin hallolması, ortamın olduğundan tenha hissedilmesine neden oluyor belki de.

Uçağımız az biraz rötar yapınca, beklerken bir ayran içeyim dedim ve ödemeyi yaparken gayr-i ihtiyari "yuuhh!" demiş bulundum. Sanırım, kasadaki kızcağız bu tür tepkilere alışmış artık ve konuyu hiiiç üzerine alınmadı ki, zaten benim de hedefim şahsen "o" değildi.

Yolculuk rahattı, yine pencereye yapışıp "şimdi nereden geçiyoruz" incelemesi ile vakit geçirdim. Havaalanından sonrası unuttuğum İstanbul trafiğini hatırlamama neden oldu der  ve susarım. 

*** Eve gelir gelmez önce balkonu yıkadım, zavallı bitkilerimi suladım, hemen bavulumu boşalttım, bir fasıl makineye çamaşır attım. Çıkıp marketten yoğurt, yumurta, akşam yiyebileceğim ufak tefek bir şeyler aldım ve eve dönüp karnımı doyurdum.

Bu tatilde pandemi nedeniyle uzun zamandır uzak kaldığımız tüm ruha şifa durumları, gerçekten en çok ihtiyacım olanları yaşadım; deniz, güneş, doğaya yakın olmak bir yana, arkadaşlarımı görmek, onlarla uzun sohbetli çok değerli zamanlar geçirmek, yeni yerler görmek, tiyatro (radyo tiyatrosu ama, gerçek  oyuncularla) izlemek, konsere gitmek, sergi gezmek, açık havada yemek yemek her biri yaşadığımı hissetme vesileleri oldu.

Ne diyeyim? Darısı dinlenmeyi arzu edenlerin, hak edenlerin başına olsun!

Dip Not:

Tatilin son akşamı,

Dün akşam Gölköy'de gün batımı,