17 Nisan Pazar

 Bahardan kışa aniden ve doğrudan geçiş yaptığımız bir pazar gününden merhaba!

* Önceki geceki uykusuzluktan sonra dün geceyi güzelce dinlenerek geçirdiğim için sabah erken ve mutlu uyandım. Mutluluğa eşlik eden birtakım küçük telaşlarım da vardı, doğrusu. 

Küçük telaşların kaynağı, çocuklar kahvaltıya gelecek olmasıydı. Dünden kek, börek yapmıştım, yine dün mayaladığım pidenin pişmesi sabaha  kalmıştı. 

Oğlum eve yaklaşırken, "fırından simit, pide alayım mı" demek için aramış. Sen bilirsin dedim, pide şimdi fırından çıktı, simit istiyorsanız al, istersen.  Cevap geldi: Ooo! Ustam, ne pidesi ne simidi, sen yaptıysan tamamdır.

** Biraz telaşlı, biraz heyecanlı, bol muhabbetli gün bitti geçti, ne çabuk oysa...

Çocuklar gittikten sonra, anneme gelecek olan fizyoterapistle konuştum, konum attım. Terapist geldi, annemin yapması gerekenleri gösterdi, ben de gözetmen olarak bulundum ki, annemin egzersizlerine yardımcı olayım.

*** Koşturmacalı, hareketli, duygusal bir haftanın daha sonuna geldik böylece.

Gelin haftayı eskilerden ritmik bir parçayla kapatalım, sadece dinlemez, klipi de izlerseniz pişman olmayacağınıza garanti veriyorum, burada.

Bu parçanın benim için hatırladıkça gülümsediğim bir anısı vardır. 

Henüz genç bir avukatken, uzun bir tatil öncesindeki arife gününde büroda sona kalan iki stajyer arkadaşla birlikte ben, o sırada grubun yeni çıkan kasetini teybe takıp son ses açmış dinliyorduk ki, sevgili patronumuz kapıyı açıp içeri girdi. 

Bizi görünce, gülümseyip kapıyı usulca kapatıp dışarı çıktı. Her zaman sevgiyle anarız kendisini, Allah rahmet eylesin.

Dip Not:

Netlik ayarı biraz kaymış, aldırmayın siz, 

Sabah pişen ekşi mayalı pide budur.