Güzel bir bahar günü geçirdik, gerçekten bahar gibiydi gün.
* Bu sabah yine erkenciydim, Milli Reasürans Oda Orkestrasının konserini dinlemek için iyi bir fırsat oldu. O kadar erkenci olunca, konserin sonuna doğru biraz gevşemiş ve uyuklamış olduğumu da itiraf etmem gerekiyor.
** Öğleden sonra annemin ameliyat sonrası kontrolü vardı, karşıya geçtik. Doktorumuz beklediği olumlu gelişmeleri gördüğü için memnun kaldı. Ameliyat öncesinde fıtık tarafından, ameliyat sırasında doktorun işlemleri sırasında itiştirilen sinirler nedeniyle oluşan hassasiyetlerin daha kolay düzelebilmesi için fizyoterapi önerdi. Böylelikle bir süre daha sabır ve egzersizle herşeyin daha iyi olacağını umuyoruz.
Gidişte ve dönüşte yeni çiçek açmaya başlamış bir kaç erguvan ağacı gördüm, mutlu oldum.
*** Bugün kızımın bana ayırdığı zamanda bir mola aldık. Arkadaşıyla iki gün geçirecek, sonra bir kez daha buluşacağız ve ondan bir kaç gün sonra veda vakti gelecek, bu seyahatte bana ayrılan sürenin sonuna geleceğiz.
Akşamüstü eve dönüp odasını boş bulunca, biraz buruldum şimdiden...
Hafta başında henüz kavuşmanın sevinciyle doluyken,
Sahil kahvesinde denize bakarken,
Kavuşmalar ayrılıklar.. Bu seneye dek - 8 senelik anneliğimde - daha hiç ayrılmamıştık, doğdukları andan itibaren kendime hattâ fırsat buldukça bedenime yakın tuttum hep.. Çünkü kendi çocukluğumda yaşadığım eksikliği kapatmak için ve onların hayatın bu en doldurulamaz boşluğunu yaşamalarını istemediğim için. Göğsüme bağladım, sırtıma bağladım, sürekli kucakta taşıdım, kollarım belim hepsi cortladı ama doydum çocuklarıma.. Geçen yıl ilk defa ayrıldık, Mimas Yolu’nu yürüdüm 1 hafta sürdü ve öyle yoğun içsel bir yolculuktu ki itiraf edeyim özlemedim onları. Bu normal mi, bilmiyorum..
YanıtlaSilFakat diyeceğim o ki, umarım bağımız - özellikle kızımla çünkü oğlanların kopup gidişi sanki daha doğal - hiç kopmaz, gider dönerler hep “yuva”ya. Çünkü kızınız gibi ben de ne kadar uzağa uçsam, kaç farklı evde yaşasam, yine “yuva” belli :) Bu güveni verebilmek bir evlada, bence başarı…..
Sevgiyle kucaklıyorum..
C.ciğim,
SilArtık büyüyorlar yavrular, ana kuzusu olmak günleri geride kalıyor.
Kendine ait zamanlar arzu etmen ve o esnada kimseyi özlememen -tereciye tere satıyorum, galiba- :) gayet normal.
"Yuva" belli evet, odaları her zaman onları bekler vaziyette durur ve bunu biliyorlar. :)
canım benim. ne çabuk alışıyoruz varlıklarına değil mi? o. bey en son gelip 2 gün kalıp döndü. onda bile yine bir sarsıldım!
YanıtlaSilneyse gittikleri yerde mutlu olsunlar, yeter :)
Evet ya, sarsılıyoruz her defasında ve hep anneannenin "hiç gelmemiş gibi oluyor demesini hatırlıyorum, böyle zamanlarda. :(
Sil